Posted 06 June 2014 - 15:09
U Jasenovcu posadili cveće
U Spomen-području Jasenovac, gde su ustaše tokom Drugog svetskog rata mučile i ubijale Srbe, Jevreje, Rome i Hrvate koji se nisu slagali sa režimom Ante Pavelića, posađeno je cveće u bojama šahovnice, složeno u obliku slova U, piše hrvatski portal Zpress.hr.
Da se ne zaboravi?
Kretencine
Posted 06 June 2014 - 16:21
Ovo je to cvijeće: http://zpress.hr/wp-...4/06/slovou.jpg
Nekako me podsjeća na priču da Beograd nije htio kupiti Rade Končar tramvaje, jer šofer-šajba ima oblik slova U.
U ovom slučaju, radi se samo o kretenu koji je sadio "šahovnicu". Oblik nema ništa zajedničko s bilo kakvom abecedom. Ako već na nešto sliči, onda je to J.
Posted 11 June 2014 - 01:17
Danas se obeležava 13. godišnjica ubistva novinara Milana Pantića, čija smrt još nije rasvetljena.
Dopisnik "Večernjih novosti" iz Jagodine Milan Pantić ubijen je 11. juna 2001. godine udarcima tupim predmetom u glavu u ulazu zgrade u kojoj je živeo sa porodicom, dok se rano ujutro vraćao iz prodavnice.
Posted 25 June 2014 - 14:09
Dan secanja na Jadovno
Povodom 24. Juna, „Dana sećanja na Jadovno 1941.“, organizovano je hodočašće mestima u regionu Gospića gde su od aprila do avgusta 1941. godine vršene masovne likvidacije civila Srba i Jevreja od strane Ustaša NDH. U hodočašću je učestvovalo oko 150 članova porodica i poštovalaca jadovničkih žrtava. Hodočašće je organizovalo Udruženje „Jadovno 1941.“, sa svojim ograncima u Beogradu i Banja Luci. Većinu hodočasnika činili su mladi.
Logor smrti „Jadovno“ osnovan je u prvoj polovini maja 1941. godine na planini Velebit, 22 km severozapadno od Gospića, na čistini zvanoj Čačić – Dolac, na 1.200 m nadmorske visine, duboko u šumi, pod vedrim nebom. U okviru programa hodočasnici su posetili spomenik žrtvama i više jama u okolini, u koje su Ustaše NDH bacale žive, ili monstruozno ubijene civile - Srbe i Jevreje, uključujući žene i decu. Kod Šaranove jame održan je crkveni pomen žrtvama, upaljene su sveće i položeno je cveće.
Jadovno je jedno od stratišta u sistemu za masovne likvidacije Srba i Jevreja koji je prethodio otvaranju logora smrti Jasenovac. Centar tog sistema bio je u Gospiću koji je imao ulogu sabirnog centra, dok su same likvidacije nevinih ljudi vršene neposredno kod jama u karsnom Velebitu, kao i u četiri gubilišta na ostrvu Pagu, od kojih su dva bila za odrasle Srbe, jedno za Jevreje i jedno za žene i decu. Prema objavljenim istraživanjima, među kojima se, po dokumentaciji, sistematičnosti i sveobuhvatnosti, izdvaja dvotomna knjiga dr Đure Zatezala, u periodu od 11. aprila do 21. avgusta 1941. godine u ovom NDH sistemu organizovanih masovnih likvidacija, na najokurutniji način je ubijeno 40.123 muškaraca, žena i dece. Žrtve, koje su poticale iz svih delova tadašnje NDH, njihovi posmrtni ostaci, nikada nisu ekshumirani iz jama, niti dostojanstveno sahranjeni.
U okviru programa hodočašća u Plaškom je promovisana knjiga „Jadovnička golgota 1941.“, autora prote Dragana Šućura, iz Banja Luke. Dr Dušan Bastašić, predsednik Udruženja „Jadovno 1941.“ održao je predavanje o rezultatima dosadašnjih istraživanja stradanja Srba i Jevreja u sistemu logora smrti Jadovno – Gospić – Pag. On je posebno naglasio neophodnost šire podrške odgovornih faktora kako bi se utvrdila puna istina o stradanju Srba u ovom delu Nezavisne države Hrvatske, kako bi se obeležila sva mesta stradanja, a posmrtni ostaci ekshumirali i dostojanstveno sahranili, što je civilizacijski standard i moralna odgovornost.
Edited by berti, 25 June 2014 - 14:10.
Posted 25 June 2014 - 20:24
...
http://www.e-novine....osti.html?print
>> ... 25.06.2014 - 15:21
Josipović, Milanović i Leko položili vijence na Mirogoju
Hrvatska slavi Dan državnosti
Agencija Anadolija/e-novine
Dan državnosti hrvatski državni vrh obilježio je polaganjem vijenaca i paljenjem svijeća na zagrebačkom groblju Mirogoj. Na 23. rođendan Hrvatske poručili su kako je na današnji dan stvoren dobar temelj te da hrvatska državnost seže do "stoljeća sedmog"
Predsjednik Republike Ivo Josipović, premijer Zoran Milanović i predsjednik Sabora Josip Leko odali su počast domovini na Dan državnosti polaganjem vijenaca na spomenike žrtvama Domovinskog i Drugog svjetskog rata, hrvatskim braniteljima te na grob prvog hrvatskog predsjednika Franje Tuđmana.
Dan državnosti obilježava se u spomen na 25. lipanj kada je Hrvatski sabor donio ustavnu odluku o hrvatskoj samostalnosti i neovisnosti.
Sjećamo se prije svega onih koji su dali svoj život za Hrvatsku, kao i svih onih zaslužnih ljudi koji su doprinijeli da danas uživamo u slobodnoj, demokratskoj Hrvatskoj, poručili su predstavnici državnog vrha nakon polaganja vijenaca poginulim u obrani Hrvatske u dva rata i prvom hrvatskom predsjedniku na groblju Mirogoj.
„Danas se sjećamo svih uspjeha koje smo ostvarili, ali i problema koje imamo. Pred nama su ozbiljne zadaće, poslovi i reforme. No, ohrabreni poviješću i svim onim što je učinjeno otkad je Hrvatska slobodna i neovisna, siguran sam da su pred nama bolja vremena“, poručio je predsjednik Ivo Josipović.
Premijer Milanović izjavio je kako se danas treba pokloniti onima koji su dali život za Hrvatsku, što je najviše što se može dati.
„Bilo je to vrijeme u kojem je trebalo donijeti krupne odluke, kada se nije znalo što će biti u sljedećem danu i sljedećoj godini. I danas, kao i prije 23 godine, trebamo donositi krupne i dalekosežne odluke koje nas neće stajati ljudskih života, ali pred nama su novi izazovi jer povijest nije statična“, izjavio je Milanović i poručio kako je hrvatska državnost starija od današnjeg dana prije 23 godine te da ona seže sve do sedmog stoljeća.
Predsjednik Sabora Leko izjavio je da je državnost koja je izborena odlukom Sabora, a onda i na vojnom polju, dobar temelj za izgradnju boljeg, demokratskijeg i prosperitetnijeg hrvatskog društva.
Predsjednik Josipović i predsjednik Sabora Josip Leko nakon Mirogoja prisustvovali su svečanoj misi za domovinu u Crkvi svetog Marka koju predvodi zagrebački nadbiskup kardinal Josip Bozanić ... <<
...
Posted 30 June 2014 - 13:02
ПОЧЕТАК ДРУГОГ БАЛКАНСКОГ РАТА
На данашњи дан 1913. године, почео је Други балкански рат. По наређењу бугарског цара Фердинанда бугарска 4. армија је без објаве рата, 30. јуна 1913. године у два сата ноћу, извршила изненадни напад на српске положаје.
Односи између Србије и Бугарске били су покварени крајем Првог балканског рата у којем су се ове две државе бориле на истој страни против Турске. Наиме, Бугарска није испоштовала одредбе ранијег договора са Србијом око поделе Македоније - није послала уговором предвиђени контигент трупа на вардарско бојиште, па је Србија сама поднела све жртве на овом бојишту; Србија је, с друге стране, покоравајући се одлуци великих сила, напустила јадранско приморје и на тај начин жртвовала своју неоспорну територију да би сачувала себе и Бугарску, а на молбу бугарске владе, послала преко 50.000 војника са тешком артиљеријом на маричко бојиште, иако то по уговору није било предвиђено.Такође је после извршења свог ратног задатка, више од три месеца стоји са целом својом војском на страни Бугарске помажући јој да добије Једрене и територије на које није претендовала приликом склапања српско-бугарског уговора.
Бугари су, након рата, захтевали простор између Криве Паланке и Охридског језера који би им омогућио територијални додир са Албанијом, а онемогућио заједничку српско-грчку границу. Истовремено, уследио је грчко-бугарски спор око југоисточних области и, посебно, око Солуна који су Бугари сматрали вратима западне Македоније. Русија је упорно радила на измирењу балканских савезника. Србија је упозоравана да ће изгубити све симпатије у Европи ако настави с инсистирањем на ревизији уговора. Пашић је, међутим, одговорио да Србија неће дозволити да се Бугарска испречи између Србије и Грчке и добије границу с Албанијом „па макар изгубила симпатије целог света“, јер не може дозволити да са свих страна буде окружена непријатељским државама. Бугарска је, охрабрена од Аустро-Угарске, одговорила истовременим, ненајављеним нападом на Србију и Грчку 30. јуна 1913. Поражена од Срба у бици на Брегалници осам дана касније, Бугарска се нашла у новом рату не само са својим балканским савезницима (укључујући и Румунију), него и са Турском која је успела да у противофанзиви поврати Једрене. Споразум о миру закључен је, после двадесет дана преговора, у Букурешту 10. августа 1913. на штету Бугарске као нападача, јер је њиме изгубила већину територија задобијених у Првом балканском рату, укључујући Добруџу, већину Македоније, Тракије и егејске обале, са изузетком луке Дедегач. Србија је постала доминантна сила на Балкану, а Грчка је добила Солун и његову околину, заједно са већином обале западне Тракије. То је био само привремено решење - 10 месеци касније борбе су обновљене с почетком Првог светског рата.
Posted 30 June 2014 - 13:20
...
http://www.e-novine....osti.html?print
>> ... 25.06.2014 - 15:21
Josipović, Milanović i Leko položili vijence na MirogojuHrvatska slavi Dan državnosti
Agencija Anadolija/e-novine
Dan državnosti hrvatski državni vrh obilježio je polaganjem vijenaca i paljenjem svijeća na zagrebačkom groblju Mirogoj. Na 23. rođendan Hrvatske poručili su kako je na današnji dan stvoren dobar temelj te da hrvatska državnost seže do "stoljeća sedmog"
Predsjednik Republike Ivo Josipović, premijer Zoran Milanović i predsjednik Sabora Josip Leko odali su počast domovini na Dan državnosti polaganjem vijenaca na spomenike žrtvama Domovinskog i Drugog svjetskog rata, hrvatskim braniteljima te na grob prvog hrvatskog predsjednika Franje Tuđmana.
Dan državnosti obilježava se u spomen na 25. lipanj kada je Hrvatski sabor donio ustavnu odluku o hrvatskoj samostalnosti i neovisnosti.
Sjećamo se prije svega onih koji su dali svoj život za Hrvatsku, kao i svih onih zaslužnih ljudi koji su doprinijeli da danas uživamo u slobodnoj, demokratskoj Hrvatskoj, poručili su predstavnici državnog vrha nakon polaganja vijenaca poginulim u obrani Hrvatske u dva rata i prvom hrvatskom predsjedniku na groblju Mirogoj.
„Danas se sjećamo svih uspjeha koje smo ostvarili, ali i problema koje imamo. Pred nama su ozbiljne zadaće, poslovi i reforme. No, ohrabreni poviješću i svim onim što je učinjeno otkad je Hrvatska slobodna i neovisna, siguran sam da su pred nama bolja vremena“, poručio je predsjednik Ivo Josipović.
Premijer Milanović izjavio je kako se danas treba pokloniti onima koji su dali život za Hrvatsku, što je najviše što se može dati.
„Bilo je to vrijeme u kojem je trebalo donijeti krupne odluke, kada se nije znalo što će biti u sljedećem danu i sljedećoj godini. I danas, kao i prije 23 godine, trebamo donositi krupne i dalekosežne odluke koje nas neće stajati ljudskih života, ali pred nama su novi izazovi jer povijest nije statična“, izjavio je Milanović i poručio kako je hrvatska državnost starija od današnjeg dana prije 23 godine te da ona seže sve do sedmog stoljeća.
Predsjednik Sabora Leko izjavio je da je državnost koja je izborena odlukom Sabora, a onda i na vojnom polju, dobar temelj za izgradnju boljeg, demokratskijeg i prosperitetnijeg hrvatskog društva.
Predsjednik Josipović i predsjednik Sabora Josip Leko nakon Mirogoja prisustvovali su svečanoj misi za domovinu u Crkvi svetog Marka koju predvodi zagrebački nadbiskup kardinal Josip Bozanić ... <<
...
vec sam upozoravao da su se svakakve gluposti ovdje pocele kaciti, pa se pocetna zamisao, da ovaj topic sluzi kao podsjetnik na ratne zlocine, a posebno na one zlocine koji nisu procesuirani i kaznjeni, pocela gubiti. ne znam samo cemu sluzi ovo podsjecanje na odluku Sabora u Hrvatskoj, kojom je Sabor prije 23 godine priznao rezultate referenduma?
to moze sluziti kao podsjetnik samo onima koji te rezultate (tada) nisu priznali, medjutim, nema sto traziti na ovom topicu.
Posted 01 July 2014 - 20:56
...
http://www.e-novine....tela.html?print
30.06.2014 - 16:03
Proširen uviđaj na lokalitetu Rudnica
Još dve jame kriju tela?
Agencija Anadolija
U otkopavanju masovne grobnice učestvuju državni organi i tim sudskih vještaka iz Republike Srbije u saradnji sa stručnjacima EULEX-a i prištinske Radne grupe za nestala lica. Do sada ekshumirani posmrtni ostaci N. N. lica su u procesu obdukcije i identifikacije.U ekshumaciji tijela učestvuju i članovi Međunarodnog komiteta crvenog krsta i Međunarodne komisije za nestala lica
Na lokaciji "Kamenolom" u Rudnici, kod Raške, biće ispitane još dvije lokacije za koje se sumnja da su masovne grobnice kosovskih Albanaca, saopštilo je Tužilaštvo za ratne zločine Srbije. Komisija za nestala lica Vlade Srbije saopštila je 10. juna da je veliki dio lokacije detaljno istražen, a forenzičko-arheološkim radovima otkriveno je više od 43 tijela i veći broj dijelova tijela.
"U ovom trenutku, minimalni broj žrtava procenjuje se na 50", saopšteno je tada iz Vlade Srbije. U otkopavanju masovne grobnice učestvuju državni organi i tim sudskih vještaka iz Republike Srbije u saradnji sa stručnjacima EULEX-a i prištinske Radne grupe za nestala lica.
Do sada ekshumirani posmrtni ostaci N. N. lica su u procesu obdukcije i identifikacije. Lokaciju "Kamenolom" u Rudnici ranije su obišli predstavnici udruženja porodica nestalih lica srpske i albanske nacionalnosti sa prostora Kosova.U ekshumaciji tijela učestvuju i članovi Međunarodnog komiteta crvenog krsta i Međunarodne komisije za nestala lica.
Srbijanski stručnjaci su još krajem 2013. godine započeli iskopavanja na ovom mjestu. Tužilaštvo za ratne zločine Srbije je još 2010. saopštio da su u saradnji sa EULEX-om, prema izjavama svjedoka, kod mjesta Majdan otkrili masovnu grobnicu i da se vjeruje kako se u kamenolomu nalazi masovna grobnica sa 250 tijela kosovskih Albanaca. Na mjestu gdje su vršena iskopavanja nalazio se objekt sagrađen odmah po okončanju sukoba na Kosovu. Lokacija je pretraživana ranije, ali nije ništa pronađeno.
Prema saznanjima srbijanskog tužilaštva, na teritoriji Kosova postojale su primarne grobnice na tri lokacije – Strelište kod Prizrena, Janjevo i u krugu Transportnog preduzeća u Prištini, gdje su tijela najprije pokopana. Sa tih lokacija tijela su, po informacijama Tužilaštva Srbije, 1999. ponovno otkopana i prebačena na teritoriju Srbije. Na Kosovu se još uvijek kao nestali vodi više od 1.700 lica, među kojima više od hiljadu Albanaca i nešto više od 500 Srba. ... <<
...
Posted 08 July 2014 - 16:57
...
http://www.e-novine....rima.html?print
>> ... 08.07.2014 - 15:44
Pet hiljada učesnika
Marš mira ka Potočarima
Agencija Anadolija/e-novine
Oko 5.000 učesnika desetog Marša mira - Srebrenica 2014 krenulo je u utorak ujutro iz Nezuka kod Sapne prema Potočarima u Srebrenici, kako bi odali počast žrtvama genocida. U mezarju Memorijalnog centra Srebrenica - Potočari će u petak, 11. jula biti klanjana dženaza i obavljen ukop za 175 žrtava srebreničkog genocida
U Maršu mira učestvuju mnogi građani iz Bosne i Hercegovine, Evrope i cijelog svijeta. Planirano je da učesnici za tri dana pređu oko 100 kilometara te da 10. jula stignu u Potočare. Svaka od etapa duga je između 25 i 30 kilometara. Učesnici prelaze dionicu puta Nezuk - Baljkovica - Parlog - Crni Vrh - Snagovo - Liplje - Jošanica - Donja Kamenica - Bakrači - Glodi - Udrč - Cerska - Kaldrmica - Đugum - Mravinjci - Burnice - Kameničko Brdo - Ravni Buljim - Jaglići - Šušnjari - Budak – Potočari. Marš mira se tradicionalno održava svake godine, počinje danas, a završava se 10. jula uvečer u Potočarima.
Prisutnima se obratio načelnik Srebrenice Ćamil Duraković, koji je kazao da će u jednoj etapi Marša mira učestvovati i novi turski ambasador u BiH Cihad Erginay. Predsjednik Pododbora Marša mira 2014. Hamdija Fejzić kazao je za AA da je postignut cilj ovog pohoda. “To je poruka mira, tolerancije i suživota na ovim prostorima, poruka da se ne zaborave svi oni koji su poginuli na ovoj trasi, svi oni koji su dali svoje živote za BiH", poručio je Fejzić.
Ratni komandant Armije RBiH Naser Orić u obraćanju je podsjetio na kodeks ponašanja učesnika marša. "Svaki centimetar ovog puta je natopljen ovom krvlju, i poštujte to", poručio je Orić. Učesnici Marša mira 2014. planiraju i da tokom pohoda prouče Fatihu na mjestu pogibije kapetana Hajre Mešića i održe historijski čas kod spomenika komandantu Ejubu Goliću.
Manifestacijom koja se organizira od 2005. godine, obilježava se stradanje Bošnjaka koji su nakon pada Srebrenice u julu 1995. godine pokušali probiti do slobodne teritorije u tuzlanskoj regiji.
Osim pješačkog pohoda, podršku će dati i učesnici Biciklističkog maratona Bihać - Potočari, Supermaraton Bihać – Potočari, motobajkeri iz Sarajeva te učesnici Biciklističkog maratona Beograd-Srebrenica. Organizatori su osigurali cisterne s vodom na svim punktovima, a lokalno stanovništvo će dočekivati učesnike i dijeliti kafu.
"Marš mira" postao je međunarodna manifestacija te se veliki broj ljudi iz svijeta pridružuje pohodu svake godine. Prošle godine u maršu je učestvovalo oko 8.000 ljudi. ... <<
...
Posted 10 July 2014 - 23:15
...
http://www.b92.net/i...4&nav_id=875144
>> ... 19 godina od zločina u Srebrenici
Izvor: B92, Beta
Srebrenica/Beograd -- Obeležava se 19 godina od kada su snage Vojske Republike Spske 11. jula 1995. godine ušle u Srebrenicu i potom počinile ratni zločin ubivši oko 8.000 ljudi.
U Memorijalnom centru Potočari biće održana komemoracija i sahranjeni posmrtni ostaci 175 žrtava identifikovanih u poslednjih godinu dana. U Federaciji BiH je proglašen Dan žalosti. U federaciji BIH proglašen je Dan žalosti povodom kako su naveli "sećanje na genocid i veliko poštovanje prema žrtvama genocida, kao i brige o njihovim porodicama".
U vreme rata u BIH Srebrenica je bila muslimanska enklavu u istočnoj BiH koja je formalno bila pod zaštitom UN. Napad na Srebrenicu počeo je 6. jula 1995. i završio se pet dana kasnije ulaskom VRS pod komandom generala Ratka Mladića u grad.
Holandski bataljon UN bio je stacioniran u enklavi u vreme napada srpskih snaga. Mladić je tada televiziji sa Pala izjavio da se nalazi u "srpskoj Srebrenici", da grad "predaje srpskom narodu" i da je "došlo vreme za osvetu Turcima" na tom prostoru.
Prema optužnicama Haškog tribunala, vojnici pod komandom generala Mladića su do 19. jula organizovano i sistematski ubili oko 8.000 muslimanskih muškaraca i dečaka. Oko 30.000 žena i dece deportovano je za dva dana.
U izveštaju holandskih stručnjaka, objavljenom 10. aprila 2002. i u kome se navode rezultati istraživanja okolnosti pada Srebrenice tokom rata u BiH, ocenjeno je da holandska vlada i UN snose deo odgovornosti za masakr Muslimana 1995. godine. Nakon toga holandska vlada i načelnik Generalštaba holandske vojske podneli su ostavke.
U izveštaju vladine Komisije za Srebrenicu navedeno je da je tokom ofanzive srpskih snaga na tadašnju "zaštićenu zonu" u julu 1995. ubijeno 7.800 Bošnjaka.
Za genocid u Srebrenici 1995. optuženi su vodje bosanskih Srba Radovan Karadžić i general Ratko Mladić. Karadžić je uhapšen 21. jula 2008, nakon 13 godina skrivanja, a Mladić u maju 2011, posle 16 godina skrivanja, i njima je u toku sudjenje pred Haskim tribunalom za ratne zločine.
U decembru 2012. Haški tribunal je osudio generala Zdravka Tolimira, bivšeg pomoćnika Ratka Mladića i ratnog šefa obaveštajne službe Glavnog štaba VRS, na doživotnu kaznu zatvora, proglasivši ga krivim za genocid nad Muslimanima iz Srebrenice.
Žalbeno veće Haškog tribunala oslobodilo je, 28. februara prošle godine, bivšeg načelnika Generalštaba Vojske Jugoslavije Momčila Perišića optužbi za pomaganje i podržavanje zločina nad Muslimanima u BiH 1993-95. i nad Hrvatima u Hrvatskoj. Perišić je u prvostepeno bio osudjen na 27 godina zatvora.
Tri meseca kasnije isto veće Haškog tribunala oslobodilo je i bivšeg načelnika službe državne bezbednosti Srbije Jovicu Stanišića i njegovog pomoćnika Franka Simatovića krivice za zločine nad nesrbima tokom rata u Hrvatskoj i BiH.
Za genocid na srebreničkim Mulimanima Haški tribunal je u junu 2010. osudio bivše oficire VRS Vujadina Popovića i Ljubišu Bearu na kaznu doživotnog zatvora. Istovremeno su osudjena i ostala petorica oficira vojske i policije RS - Drago Nikolić na 35 godina zatvora, Ljubomir Borovčanin na 17, Vinko Pandurević na 13, Radivoje Miletić na 19 i Milan Gvero na pet godina zatvora.
Za zločin u Srebrenici prvi je osudjen 1998. na pet godina zatvora Dražen Erdemović, pripadnik diverzantskog odreda VRS, koji je bio pod komandom Mladićevog Glavnog štaba.
On je priznao da je učestvovao u masovnoj egzekuciji Muslimana iz Srebrenice 16. jula 1995. na poljoprivrednom dobru Branjevo kod Pilice. Prema njegovoj proceni, toga dana na tom mestu ubijeno je oko 1.200 muškaraca i dečaka.
General VRS Radislav Krstić osudjen je 2001. na 46 godina zatvora za genocid u Srebrenici, a četiri godine kasnije kazna mu je smanjena na 35 godina zatvora za pomaganje i podržavanje genocida.
Bila je to prva presuda Haškog tribunala za genocid.
General Krstić je u vreme zločina bio zamenik, a potom i komandant Drinskog korpusa VRS. Sudije su ocenile da je dokazano da je general Krstić preuzeo komandu korpusa 13. jula 1995. i da su jedinice Drinskog korpusa i jednice Glavnog štaba VRS, od 13. do 19. jula 1995, ubile izmedju 7.500 i 8.000 muslimanskih muškaraca i dečaka.
Krstić je tokom sudjenja imenovao Ratka Mladića i još petoricu oficira kao odgovorne za masakr Muslimana u Srebrenici.
Za zločine u Srebrenici Tribunal u Hagu osudio je i bivše oficire VRS Momira Nikolića na 27 godina zatvora, Vidoja Blagojevića na 18, Dragana Obrenovića na 17 i Dragana Jokića na devet godina zatvora.
U znak sećanja na ubijene Bošnjake, u Potočarima kod Srebrenice izgradjen je Memorijalni centar, koji je zvanično otvorio bivši predsednik SAD Bil Klinton 20. septembra 2003. godine.
Na groblju u sklopu Memorijalnog centra, sahranjuju se posmrtni ostaci identifikovanih žrtava. Iz masovnih grobnica do sada je identifikovano i pokopano 6.066 žrtava. Pronadjene su na više od 150 različitih lokaliteta na području Podrinja, od toga 74 masovne grobnice.
Komemoraciji povodom desetogodišnjice obeležavanja tog zločina, 2005, prisustvovalo je više od 50 predstavnika država i medjunarodnih organizacija, medju kojima je bio i predsednik Srbije Boris Tadić.
Komemoraciji nije prisustvovala tadašnja glavna tužiteljka Haškog tribunala Karla del Ponte u znak protesta što su glavni osumnjičeni i dalje bili na slobodi, Radovan Karadžić i Ratko Mladić.
Početkom jula 2006. Vlada Srbije osudila je sve ratne zločine u jugoslovenskim ratovima, medju kojima su posebno pomenuti zločini nad Muslimanima u Srebrenici i Srbima u Bratuncu.
Četiri godine kasnije Skupština Srbije usvojila je Deklaraciju kojom se osudjuje zločin nad bošnjačkim stanovništvom Srebrenice u julu 1995, na način utvrdjen presudom Medjunarodnog suda pravde.
Medjunarodni sud pravde u Hagu je 2007. doneo presudu prema kojoj je u Srebrenici počinjen genocid.
Rezolucije o Srebrenici kojima se potvrdjuje ta odluka Medjunarodnog suda pravde doneli su parlamenti zemalja EU, Kanada, SAD i Australija. Odlukom Evropskog parlamenta, iz januara 2009, 11. jul je proglašen Danom sećanja na genocid u Srebrenici.
Državni parlament BiH proglasio je 11. jul danom sećanja u Federaciji BiH, ali ne i na teritoriji cele države, zbog protivljenja poslanika RS.
Uoči obeležavanja 15. godišnjica masakra u Srebrenici Skupština RS odbila je da usvoji rezoluciju kojom se osudjuje taj zločin.
U aprilu prošle godine Holandsko ministarstvo odbrane saopštilo je da će holandska država isplatiti po 20.000 evra odštete rodjacima trojice Muslimana, koje su holandski oficiri izbacili iz svog logora, a koji su potom ubijeni 1995. u Srebrenici.
Tom presudom po prvi put je neka država proglašena odgovornom za delovanje svojih vojnika koji rade pod okroljem mandata UN.
Pred holandskim sudom u toku je i proces po tužbi koju su 2007. podnele porodice žrtava genocida u Srebrenici protiv države Holandije i njenih pripadnika "plavih šlemova" UN u BiH zato što nisu sprečili taj masakr.
Grupa nevladinih organizacija zatražila je najvisih državnih organa Srbije da 11. jul proglase za "Dan sećanja na genocid u Srebrenici".
Zahtev je upućen predsedniku Srbije, i vladi i parlamentu, uz obrazloženje da je to izuzetno značajno zbog vraćanaj dostojanstva žrtvama, suočavanja s prošlošću, pomirenja u rergionu i nastavak evropskih integracija.
Tu inicjativu su pokrenuli Centar za kulturnu dekontaminaciju, Fond za humanitarno pravo, Helsinški odbor za ljudska prava u Srbiji, Inicijativa mladih za ljudska prava, Komitet pravnika za ljudska prava i "Žene u crnom", februara 2009 godine.
Do toga je došlo pošto je 15. januara 2009. Evropski parlament usvojio Rezoluciju o 11. julu, kao "Danu sećanja na genocid u Srebrenici", rekla je predstavnici "Žena u crnom" Violeta Djikanović, podsetivši da je taj zahtev podržalo više od 100 nevladinih organizacija.
Skupština Srbije usvojila 31. marta 2010. Deklaraciju o osudi zločina u Srebrenici, ali nije proglasila 11. jul kao "Dan sećanja na genocid u Srebrenici". ... <<
...
Posted 11 July 2014 - 12:24
Samo da napomenem da ne čitate objavljene komentare, gnjusni su.
Posted 12 July 2014 - 14:43
Samo da napomenem da ne čitate objavljene komentare, gnjusni su.
Na žalost, upravo sam ih pročitao, utroba mi se okrenula...
Ostavio sam komentar kao reliku na prvi od tih, ali nekako sumnjam da će biti objavljen, kao da su admini odlučili da daju maksimalno prostora ovim bezumnicima...
Posted 16 July 2014 - 14:42
...
http://www.e-novine....mrti.html?print
>> ... 16.07.2014 - 14:41
Filmski dokumenti užasa (1): Srpski genocid nad Bošnjacima
Prijedorska polja smrti
Pripremile: e-Novine
Kad je nedavno Milorad Dodik izjavio da su „Mladić i Karadžić ljudi koji su u jednom istorijskom trenutku bili na čelu pokreta koji se borio za slobodu, pre svega, srpskog naroda i u tom pogledu srpski narod će u budućnosti morati i Ratku Mladiću i Radovanu Karadžiću i plejadi mnogih da oda određeno priznanje i da se oduži na pristojan način za njihov doprinos“, bilo je jasno da se, u stvari, negira genocid nad bošnjačkim narodom. Isti Dodik je odmah u narednoj rečenici to potvrdio: „Da li su oni prekršili međunarodno pravo i da li su počinili zločine to tek treba da utvrdi sud, mada smo imali brojne situacije gde smo se uverili da sud radi veoma selektivno. Ne može se verovati odlukama suda koji očigledne zločine nad Srbima nikada nije procesuirao ili osudio ili koji Antu Gotovinu prvostepenom presudom osudi na višegodišnju kaznu zatvora, a samo nekoliko meseci nakon toga, uz očigledno lobiranje i značajnu podršku hrvatske države, oslobodi te kazne. U pravdu te vrste apsolutno se ne može verovati“. Za razliku od Dodika, e-novine veruju u pravdu; verujemo da se zločini i masakri ne smeju zaboraviti – baš zato, čitaocima ćemo predstavljati filmove o genocidu nad Bošnjacima, da u ovim još uvek turbulentnim vremenima od zaborava otrgnemo ono što se pokušava sakriti, slagati ili demantovati. Zločincima se nikad ne sme oprostiti!
“Prijedorska polja smrti” novi je, sedmi po redu, dokumentarni film autora Avde Huseinovića, koji govori o stradanjima Bošnjaka i Hrvata na području tog grada i okolice tokom agresije na Bosnu i Hercegovinu. Film je snimljen u produkciji PRAVDA-Sarajevo i Vijeća BiH-organizacija Australije. Avdo Huseinović je prezentirajući neke od najvažnijih detalja rekao da film govori o stravičnom genocidu nad Bošnjacima iz Prijedora od 1992. do 1995. godine.
- U filmu se pojavljuju do sada neke nepoznate činjenice, kroz analizu haških odluka i postupaka, a došli smo i do nekih stravičnih detalja koji su premijerno prikazani u ovom filmu - kazao je Huseinović.
Iako je do sada napravljeno nekoliko dokumentarnih filmova o samim događajima u Prijedoru, Huseinović smatra da je ovaj film drugačiji. Sadrži priču iz 1995. godine, u vrijeme kada je bosanska vojska zaustavljena ispred samog grada u akciji „Sana ’95“. Preživjeli pričaju o tom najtežem trenutku svoga života za koji kažu, kako Huseinović prenosi, da im je najteže palo kada su na nekoliko kilometara zaustavljeni da oslobode Prijedor i okolinu, lokacije na kojima su ljudi ubijani, kao što je logor Omarska. U snimanju filma korišćeno je obilje dokumentarnog materijala, uključujući i tekstove sa portala e-novine. ... <<
...
Posted 19 July 2014 - 11:49
...
http://www.e-novine....aici.html?print
>> ... 18.07.2014 - 17:09
Prijedor
U nedjelju ukop žrtava pronađenih u Tomašici
Agencija Anadolija/e-novine
Mirsad Duratović, iz sela Bišćani kod Prijedora, u nedjelju, 20. jula, posljednji put će se oprostiti od deset članova porodice - brata, oca, djeda, nene, trojice amidža i dva amidžića. Svi su ekshumirani iz masovne grobnice Tomašica kraj Prijedora, prema procjenama mnogih najveće masovne grobnice otkrivene u BiH nakon rata 1992-1995. i na tlu Evrope nakon Drugog svjetskog rata
U nedjelju, na kolektivnoj dženazi u Prijedoru bit će ukopano deset članova najbliže porodice, od ukupno 47 Duratovića, koliko ih je ubijeno u julu 1992. godine. Mirsad Duratović će ukopati oca Mehmeda (1952), brata Halida koji je ubijen sa 15 godina, djeda Husniju (1927), nenu Đulu (1924), amidžu Ismeta (1949) sa sinovima Elvisom (1972) i Enesom (1975), amidžu Ešefa (1959) sa suprugom Zemirom (1965) i amidžu Hazima (1964). Svi su ubijeni 20. jula 1992. godine u akciji usmjerenoj protiv nesrpskog stanovništva prijedorske regije koju su izvele tadašnje srpske vojne i policijske vlasti u selu Bišćani, nedaleko od Prijedora. Ubijeni su praktično na kućnom pragu, u dvorištu porodične kuće. Svi su ekshumirani iz masovne grobnice Tomašica.
Djeca korištena kao živi štit
Mirsad, tog kobnog julskog dana 1992, zajedno sa bratom Halidom, amidžićem Enesom i još jednim dječakom iz komšiluka korišten je kao živi štit. Preživio je samo zahvaljući tome što je imao malo više sreće u odnosu na više od 3.000 Prijedorčana ubijenih 1992. godine.
"Jedino su brat Halid i rođak Enes ubijeni u centru sela, nakon što su upotrijebljeni kao živi štit zajedno sa mnom. Rekli su im da će ih vratiti kući, i na pola puta do kuće su ubijeni", ispričao je Mirsad u razgovoru za Anadolu Agency (AA).
Mirsad je iz Prijedora odveden u logor Omarska, zatim u logore Manjaču i Trnopolje, i na kraju je otišao iz BiH.
"Brat Halid, zajedno sa mnom, amidžićem Enesom i još jedan dječak iz komšiluka - svi smo bili maloljetni - korišteni smo kao živi štit kroz čitavo selo gdje su oni skupljali ljude i vodili prema logorima. Kada smo došli u centar sela, razdvojili su nas. Halida i Enesa su vratili kući, a mene i još jednog dječaka su odvezli u logor", prisjetio se Mirsad dana kada je izgubio brojne članove uže i šire familije.
Kako kaže, svaki dan se prisjeti te zadnje slike svoga brata koju pamti, kako odlazui niz ulicu sa amidžićem Enesom.
“Zadnja slika će mi uvijek ostati u glavi. Trenutak kada su oni ‘dozvolili’ bratu i Enesu odlazak u sigurnu smrt. Krenuli su kući, ja sam gledao za njima sve dok nisu nestali iza krivine”, priča Mirsad vidno potresen sjećanjima iz 1992. godine.
U sjećanju uvijek ista slika iz 1992.
Mirsad Duratović danas, 22 godine nakon kobnih događaja, živi u Bišćanima u istoj kući u kojoj je živio i prije rata. Svaki dan prolazi istim putem kojim su on i njegovi najbliži odvođeni 1992. godine.
"Svaki put mi prolazi ta ista slika iz 1992. godine. Oni nas nisu samo uzeli i vodili kroz selo, nego su na tom putu pretresali svaku kući, a dok smo mi stajali ispred kuća, bili smo maltretirani, tučeni…", pojasnio je Mirsad.
Kako kaže, selo je tada bila puno vojnika, džamija u plamenu… O bratu i amidžiću nije znao ništa sve dok nije izašao iz logora, u avgustu 1992. godine.
“Rečeno mi je da nisu došli živi kući i da je mama išla kroz selo da nas traži. Dugo vremena nisu znali ni da sam ja preživio, da sam u logoru. Tek kada sam izašao iz logora saznao sam da su ubijeni i da su ih neke žene sklonile sa ceste i zbog toga ih moja mama nije ni našla”, pojasnio je Mirsad.
On kaže kako postoje svjedoci koji su vidjeli ubijanje njegovog brata i amidžića. Tijelo Mirsadove nene Đule pronađeno je u Tomašici. Bilo je u toj mjeri očuvano i 22 godine nakon što je Đula ubijena i tu sa stotinama drugih žrtava bačena i zakopana, da su je mogli prepoznati.
"Uz amidžu Ešefa i amidžića Elvisa su pronađeni dokumenti, otac i amidža Ismet su imali satove na ruci. Otac je sat dobio za deset godina rada, kao i amidža Ismet, a na strini Zemiri je i dalje bio nakit", ispričao je Mirsad za AA.
Smiraj će u nedjelju naći 284 žrtve ekshumirane iz Tomašice
Najmlađa prijedorska žrtva koja će biti ukopana na kolektivnoj dženazi u nedjelju je 13-godišnji Elvis Šarčević, a najstarija Salih Kadirić koji je imao 77 godina. Među 284 žrtve kojima će biti klanjana dženaza na stadionu u Prijedoru nalaze se 283 žrtve bošnjačke nacionalnosti i jedna hrvatske, Ante Dolić.
Na kolektivnoj dženazi će biti ukopano 12 maloljetnika, svi pronađeni u masovnoj grobnici Tomašica. Pronađene su i tri ženske osobe, a najstarija među njima je Đula Duratović (1924), koja će biti ukopana sa suprugom Husnijom, četiri sina, snahom i unucima. U Kozarcu će biti ukopan i imam Sulejman Dizdarević.
Pripadnici Vojske RS su u julu 1992. godine u Zecovima kod Prijedora ubili i šestoricu braće - Senada Tatarevića (1961), Sejada (1963), Nihada (1968), Zilhada (1969), Zijada (1972) i Nishada (1974), kao i njihovog oca Muharema (1939). Pronađeni su u masovnoj grobnici Tomašica, a bit će ukopani na kolektivnoj dženazi u nedjelju.
Tokom aprila ove godine identificirano je i šest članova porodice Hegić, otac ubijen u šezdesetoj godini života i pet sinova starosti od 25 do 40 godina. To su: Asuf (Abdulah) Hegić (1967), Velid (Abdulah) Hegić (1964), Vehid (Abdulah) Hegić (1960), Ragib (Abdulah) Hegić (1955), Vejsil (Abdulah) Hegić (1953), kao i njihov otac Abdulah (Emin) Hegić (1932).
Iz masovne grobnice Tomašica, otkrivene 21 godinu nakon zločina počinjenih nad prijedorskim Bošnjacima i Hrvatima, u ljeto 2013. godine, do sada su otkriveni posmrtni ostaci 435 žrtava, od čega je 275 kompletnih tijela.
Prilikom posjete ovoj masovnoj grobnici predsjednika Međunarodnog krivičnog suda za bivšu Jugoslaviju (ICTY) Theodora Merona, u jesen 2013, predstavnici udruženja koja okupljaju preživjele i porodice žrtava izrazili su nezadovoljstvo što još niko od dosad procesuiranih na tom i drugim sudovima nije osuđen za genocid nad nesrpskim stanovništvom prijedorske regije. Haški tribunal i ostali sudovi su u dosadašnjim presudama izricali kazne za zatvaranje i mučenje u logorima, deportacije te nehumano postupanje u prijedorskoj regiji. ... <<
...
Posted 21 July 2014 - 22:56
...
http://www.e-novine....rtve.html?print
>> ... 21.07.2014 - 17:04
Prijedor: 22 godine od masovnih zločina
Sahranjene 284 žrtve
Agencija Anadolija/e-novine
U nedjelju, 20. jula na igralištu FK Bratstvo u Kozarcu kod Prijedora klanjana je kolektivna dženaza i obavljen posljednji ispraćaj 284 ekshumiranih i identifikovanih civilnih žrtava rata u periodu od 1992. do 1995. godine na području i sa područja općine Prijedor. Konačni smiraj tačno 22 godine od masovnih zločina nad prijedorskim Bošnjacima i Hrvatima našle su 284 žrtve, među kojima je 277 ekshumiranih u proteklih manje od godinu dana iz masovne grobnice Tomašica kod Prijedora. Radi se o prvoj kolektivnoj dženazi i sahrani žrtava stradalih u prijedorskoj regiji u ratu 1992 - 1995
Najmlađa žrtva među onima koji su sahranjeni u nedjelju je Elvis Šarčević, koji je imao 13 godina kada je ubijen. Najstarija žrtva je Salih Kadirić, koji je imao 77 godina. Među 284 žrtve nalaze se 283 žrtve bošnjačke nacionalnosti i jedna hrvatske, Ante Dolić. Ukopano je 12 maloljetnika, svi pronađeni u masovnoj grobnici Tomašica. Pronađene su i tri ženske osobe, a najstarija među njima je Đula Duratović (1924), koja je ukopana sa suprugom Husnijom, četiri sina, snahom i unucima.
Porodice ubijenih Prijedorčana, nakon klanjanja kolektivne dženaze koja je obavljena na stadionu u Kozarcu, na šehidskom mezarju Bišćani, nedaleko od Prijedora, dočekali su tabute sa posmrtnim ostacima 77 nevinih žrtava Prijedora.
Nakon što su mnogobrojni članovi rodbine tabute iznijeli do mezara klanjali su dženazu za nevine žrtve Prijedora. Iznošenje tabuta pratilo je čitanje imena. U šehidskom mezarju Bišćani su ukopani mnogobrojni članovi porodica Hegić, Duratović, Mrkalj, Vojniković, Gazibara, Porčić, Ramulić, Kekić, Avdić, Alagić, Kadirić, Draganović, Mujanić...
Jedan do drugoga, u mezare su spuštena i braća Hegić. To su: Asuf (Abdulah) Hegić (1967.), Velid (Abdulah) Hegić(1964.), Vehid (Abdulah) Hegić (1960.), Ragib (Abdulah) Hegić (1955.), Vejsil (Abdulah) Hegić (1953.), kao i njihov otac Abdulah (Emin) Hegić (1932.). Braću je sa članovima rodbine u mezare spustio jedini preživjeli, Ferid Hegić (56). To je bio njegov posljednji oproštaj od braće i oca. Ostao je sada sam sa majkom Mine.
Tokom aprila je identificirano šest članova porodice Hegić, otac ubijen u šezdesetoj godini života Abdulah (Emin) Hegić (1932) i pet sinova starosti od 25 do 40 godina.
Konačni smiraj tačno 22 godine od masovnih zločina nad prijedorskim Bošnjacima i Hrvatima našlo je 284 žrtve među kojima je 277 ekshumiranih u proteklih manje od godinu dana iz masovne grobnice Tomašica kod Prijedora. Radi se o prvoj kolektivnoj dženazi i sahrani žrtava stradalih u prijedorskoj regiji u ratu 1992 - 1995. godina. Žrtve su ukopane na osam različitih lokacija u okolini Prijedora: Bišćani, Čarakovo, Hambarine, Rakovčani, Rizvanovići, Zecovi, Skela i Kamičani.
Međunarodni krivični tribunal za zločine počinjene na tlu bivše Jugoslavije (ICTY) i Sud Bosne i Hercegovine do sada su za zločine počinjene tokom proteklog rata u Prijedoru pravosnažno osudili 26 osoba na ukupno 422 godine zatvora. Za zločine u najzloglasnijim logorima u toj regiji - Omarska, Keraterm i Trnopolje, koji su rasformirani krajem augusta 1992. godine, osuđeno je 14 osoba na ukupno 182 godine zatvora. ... <<
...
