Novi tretman raka jajnika – produžava život
21/01/2006
Medicinski eksperti najavljuju veliki trijumf u u tretmanu raka jajnika - vrlo rijetke, ali fatalne bolesti. Mada se ne radi o potpunom izliječenju, već samo o produžetku životnog vijeka oboljele, ovaj pomak medicinski eksperti smatraju revolucionarnim. U Americi je prošle godine registrovano oko 22 hiljade osoba oboljelih od raka jajnika. Čak 73% oboljelih je umrlo. Razlog tako velike smrtnosti je to što se bolest otkrije kasno.
Intraperitonealna terapija, ili kratko Aj-Pi (IP) terapija, koju ju nedavno kao metod podržao ovdašnji Nacionalni institut za borbu protiv raka, može da produži život pacijentima. Riječ je o ubrizgavanju hemoterapije kateterom, direktno u abdomen oboljele žene, tako da lijek direktno djeluje na tumor.
Doktor Džonatan Kozin /Jonathan Cosin/, direktor ginekološko-onkološkog odjela Medicinskog centra u Vašingtonu, kaže da pomenuti tretman pacijentima - u odnosu na one koji terapiju primaju intravenozno - produžava život za godinu.
Radi se o razlici od 4 i 5 godina. Procentualno živi se čak 25 odsto duže, kaže doktor Kozin. IP tretman ima i kontraindikacije. Vrlo je bolan i tek je šest od deset žena u stanju da takav polugodišnji tretman podnese. Po riječima jedne od pacijentkinja, Linde Gejner (Linda Gainer), najteže se podnose veliki umor i bolovi u stomaku.
Takvu malaksalost ranije nisam iskusila. Od tolike se iscrpljenosti se nećete odmoriti ako odspavate pola sata..., kaže Gejner.
Dijagnozom je u oktobru kod Linde ustanovljen rak trbušne maramice, koji zahvata isti dio tijela kao rak jajnika. Ljekar joj je tada savjetovao IP tretman. Linda Gejner je jedna od srećnijih pacijentkinja, jer je veliki broj pacijentkinja iskusio i mnogo jače bolove. Ljekari kažu da bi naredni korak trebalo da bude eliminsanje nepodnošljivih kontraindikacija, uz omogućavanje novog terapiji u što više bolnica u svijetu.
Naucna otkrica i tehnoloska dostignuca
Started by
niko
, Jan 22 2006 08:49
31 replies to this topic
#2
Indy
-
- Members
- 21,392 posts
Posted 04 February 2006 - 14:36
Prof. Ian Frazer
Australian of the Year 2006
----
Professor Ian Frazer founded and leads the University of Queensland's Centre for Immunology and cancer research. For 20 years he has been researching the link between papilloma viruses and cancer, seeking ways to treat these viruses in order to reduce the incidence of cancer. Ian has now developed vaccines to prevent and to treat cervical cancer, which affects 500,000 women each year. A vaccine based on his research has shown in worldwide trials to prevent papilloma virus infection and reduce Pap smear abnormalities by 90%. It has the potential to virtually eradicate cervical cancer within a generation. Expected to be on the market within a year, this vaccine will revolutionise women's health across the globe. Ian embodies Australian know-how, determination and innovation
Australian of the Year 2006
----
Professor Ian Frazer founded and leads the University of Queensland's Centre for Immunology and cancer research. For 20 years he has been researching the link between papilloma viruses and cancer, seeking ways to treat these viruses in order to reduce the incidence of cancer. Ian has now developed vaccines to prevent and to treat cervical cancer, which affects 500,000 women each year. A vaccine based on his research has shown in worldwide trials to prevent papilloma virus infection and reduce Pap smear abnormalities by 90%. It has the potential to virtually eradicate cervical cancer within a generation. Expected to be on the market within a year, this vaccine will revolutionise women's health across the globe. Ian embodies Australian know-how, determination and innovation
#3
niko
-
- Banned
- 1,846 posts
Posted 04 February 2006 - 14:55
SZO upozorava na pandemiju, bolest se još ne prenosi među ljudima
Suzan Skribl
VAŠINGTON
30/01/2006
Zaraza je krajem januara registrovana i na Kipru
Svetska zdravstvena organizacija je potvrdila je da su od ptičijeg gripa pretposlednje nedelje u januaru umrle dve osobe. Od kako je patogeni virus H5N1 pre tri godine u Kini zarazio prvu osobu, 80 od 150 inficiranih ljudi je umrlo. Strahovanja povodom širenja ptičijeg gripa dovela su do uništenja više od 50 miliona ptica, a funkcioneri Svetske zdravstvene organizacije upozoravaju da bi virus H5N1 mogao da izazove globalnu pandemiju:
Ptičiji grip se retko prenosi na ljude. Predstavnik Svetske zdravstvene organizacije Ričard Tomson kaže da do infekcije dolazi direktno u kontaktu sa bolesnom ili uginulom živinom. Svetska zdravstvena organizacija veruje da su svi oni koji su do sada inficirani bili u kontaktu sa živinom, za koju nisu znali da je zaražena.
Portparol SZO, Ričard Tompson
”Živina se, u procesu pripreme, čerupa, ali ako se čerupa mrtva perad, čestice prašine lete unaokolo i verujemo da je udisanje te prašine dovelo do najvećeg broja zaraza kod ljudi”, kaže doktor Tomson.
Epidemija globalnih razmera je retka pojava, registruje se svakih 10 do 50 godina. Ričard Tomson kaže da nema mesta panici, ali da bi trebalo biti budan.
”U proteklom veku javile su se tri pandemije. Većina danas živih ljudi je preživela dve, a da ih nije ni primetila. To nije bila velika trauma za društva ili ekonomije, pa čak ni za zdravstvene sisteme. Mogu se desiti pandemije sa relativno malim efektima.”, kaže Tompson.
Preventivno testiranje kokošijih jaja
Druge, poput pandemije tzv. španskog gripa usmrtile su 40 miliona ljudi. Niko ne može da predvidi da li će virus H5N1 izazvati takvu pandemiju i, ukoliko to bude slučaj, koliko će epidemija trajati i biti smrtonosna. Do pandemije - stručnjaci kažu – virus bi morao prvo da mutira, ili se promeni do te mere da može da se prenosi medju ljudima. Tompson kaže da je mutacija moguća ako se osoba sa običnim virusom gripa inficirana još i virusom H5N1.
”Moguće je da se dva virusa pomešaju u jednoj ćeliji i da se ta ćelija javi kao hibridni virus, sa karakteristikama ljudskog gripa, koji se lako prenosi sa osobe na osobu. Takodje je za to potrebno da karakteristike ptičijeg gripa budu neprepoznatljive ljudskom imunom sistemu”, ističe Topmson.
On takođe kaže da je virus H5N1 - poput drugih vrsta virusa gripa - takodje veoma nestabilan i da bi mu prirodne promene mogle pružiti sposobnost da se efikasno prenosi među ljudima. Pandemija se, kaže on, identifikuje prema tome kako virus napada ljude:
Ljudi se, za sada mogu zaraziti samo u direktnom kontaktu sa bolesnom živinom.
”Ako na primer, počnemo da primećujemo veliki broj zaraženih ljudi koji nisu članovi porodice, ali su živeli u istoj sredini i bili u neposrednim kontaktima - poput vozača ambulantnih kola koji je prevezao pacijenta u bolnicu ili sestre koja je lečila tog pacijenta - to bi moglo da signalizuje pandemiju.”
Medjutim, za sada, virus H5N1 se očigledno nije počeo prenositi među ljudima, te su – stoga - samo oni koji su u kontaktu sa inficiranom živinom rizična grupa. Tomson kaže da je prva linija odbrane blisko praćenje onih koji gaje ili žive u blizini živine.
“Ovo je jedna vrsta sistema nadgledanja koja zbilja omogućava da se prvo identifikuje koliko se daleko bolest proširila i zatim rapidno eliminiše živina koja je možda bila izložena virusu... Potom svakako raščistimo tu oblast, kako bi smanjili mogućnost prelaska virusa na ljude čak i od izmeta te živine”, kaže Tompson.
Svetska zdravstvena organizacija apeluje na vlade da povećaju budnost kako bi se što je moguće ranije otkrila pandemija i izradili preliminarni plan sprečavanja širenja patogonog virusa.
................................................................................
......................................
Američka vlada stavlja naučne informacije na internet
29/01/2006
Pretraživači za internet postali su neophodna alatka za sve one koji traže bilo kakvu informaciju na medjunarodnoj kompjuterskoj mreži.
Medjutim, mnoštvo korisnih informacija zakopano je, da tako kažemo, na većoj dubini, do koje popularni pretraživači najčešće ne dopiru. Američka vlada je jedan od najvećih skupljača naučnih, tehnoloških i medicinskih informacija u svetu. Sedamnaest raznih organizacija američke vlade saradjuje u održavanju sajta sajens tačka gov, ali kako kaže kopredsedavajući grupe koja nadgleda taj sajt, Elinor Frajerson, uključivanje nekoliko nacionalnih biblioteka u taj posao znatno je obogatilo količinu informacija:
”Imamo Nacionalnu poljoprivrednu biblioteku, Nacionalnu medicinsku biblioteku, Nacionalnu biblioteku obrazovnih institucija... sve te biblioteke prikupljaju širom interneta najbolje informacije u vezi sa obrazovanjem, poljoprivredom, ishranom, medicinom i zdravstvenim službama.“
Frajerson kaže da pretraživači, kao što je Gugl, mogu da vam pomognu u traganju za informacijama na internetu, ali da sajens tačka gov pretražuje informacije koje nisu dostupne običnim pretraživačima. Na primer, ako uz pomoć sajens tačka gov tragate za informacijama u vezi sa ptičijim gripom, moći ćete da vidite i one koje su pohranjene u datotekama Nacionalne medicinske biblioteke, u koje obični pretraživači ne ulaze. Štaviše, pretraživač sajens tačka gov omogućava zainteresovanima da se prijave za besplatno dobijanje nedeljnog biltena sa obaveštenjima o tome koje su sve najnovije naučne informacije stigle u pomenute biblioteke.
”Sve što je potrebno da urade jeste da posete taj sajt, izaberu oblast o kojoj bi želeli da budu obaveštavani, i upišu svoju i-mejl adresu.“
................................................................................
.......................................
Volite li da posmatrate satelite? Evo jednog neobičnog!
29/01/2006
Kada astronauti u orbiti oko zemlje imaju neke krupnije otpatke, ponekad ih jednostavno izbacuju kroz prozor. Ionako će, pre ili kasnije, izgoreti u zemljinoj atmosferi.
Astronauti u Medjunarodnoj orbitalnoj stanici imaju jedno dotrajalo rusko svemirsko odelo koje su nameravali da bace, ali su se predomislili i rešili da od njega naprave - naučni satelit! Posto je astronautski skafander ionako napravljen da opstane u interplanetarnom prostoru, astronauti će u njegovu unutrašnjost smestiti tri baterije, predajnik i senzore za temperaturu i potrošnju struje, a zatim će ga izbaciti van stanice. Odelo će im pomoći da odgovore na pitanja kao što su: da li će se unutrašnjost odela pregrejavati? Koliko dugo će trajati baterije? Da li će veza biti dobra ako se odelo bude okretalo oko svoje ose? Predajnik će emitovati glasom snimljenu poruku na radioamaterskoj frekvenciji od 145,990 megaherca. Radioamateri i svi drugi koji imaju prijemnik sa tom frekvencijom moći će da čuju ovaj satelit kada im bude prolazio iznad glava. Da biste saznali kada će to biti posetite izvanredan sajt američke agencije NASA, na kome možete da pratite ne samo taj, nego sve druge satelite u orbiti oko zemlje. Štaviše, ako upišete svoju i-mejl adresu NASA će vas obavestiti kada će satelit-svemirsko odelo proći iznad vas. Lansiranje je previdjeno za petak, 3. februara.
................................................................................
.....................................
Može li NSA da čita vašu elektronsku poštu – ili da vas špijunira u vašem domu?
28/01/2006
Nacionalna bezbednosna agencija, poznata je po svojoj poslovičnoj tajnovitosti, kao i po engleskoj skraćenici NSA – za koju neki smatraju da znači «Nema Slične Agencije».
Kontroverzni program prisluškivanja Amerikanaca, koji ta agencija sprovodi, predstavlja jednu od glavnih poltičkih tema proteklih nedelja. To je veliko uho velikog brata – koje čuje širom sveta ako komunicirate elektronskim putem – imejlom, faksovima, telefonima – NSA vas možda sluša pomoću satelita --- ili pomoću podmornica koje su se prikopčale na podmorske optičke kablove --- ili iz velikog Boinga 707 koji je pun opreme za prisluškivanje --- ili pomoću nekog od prislušnih centara. Jedan je u Jakimi u državi Vašington, a drugi u Etamu u Zapadnoj Virdžiniji.
«Prosečna prislušna stanica registruje oko dva miliona komunikacija na sat. Poziv iz inostranstva, recimo nekome u Atlanti, dolazi preko satelita do centra kompanije AT&T… samo par kilometara dalje NSA, čije sedište je u Merilendu, prikuplja te podatke i njeni moćni računari pretražuju brojeve telefona, imena, pa čak i pojedinačne reči.»
«Ako registrujete reč DŽIHAD, postoji tehnologija pomoću koje taj razgovor možete da izdvojite bez problema. Analitičari, često, tako dobijene informacije koriste kao polazište – poput priče u filmu «Državni neprijatelj».
Mogu na primer da uporede da li se podzanje novca iz banke poklapa sa nekim sumnjivim deponovanjem para. NSA tesno sarađuje sa drugom tajnom agencijom koja služi kao velike satelitske oči koje mogu da vide detalje velike nekoliko santimetara poput ove scene iz serije «24 sata».
«U ratu protiv terorizma to je korišćeno u slučaju Bin Ladenovih kampova za obuku.»
Suzan Skribl
VAŠINGTON
30/01/2006
Zaraza je krajem januara registrovana i na Kipru
Svetska zdravstvena organizacija je potvrdila je da su od ptičijeg gripa pretposlednje nedelje u januaru umrle dve osobe. Od kako je patogeni virus H5N1 pre tri godine u Kini zarazio prvu osobu, 80 od 150 inficiranih ljudi je umrlo. Strahovanja povodom širenja ptičijeg gripa dovela su do uništenja više od 50 miliona ptica, a funkcioneri Svetske zdravstvene organizacije upozoravaju da bi virus H5N1 mogao da izazove globalnu pandemiju:
Ptičiji grip se retko prenosi na ljude. Predstavnik Svetske zdravstvene organizacije Ričard Tomson kaže da do infekcije dolazi direktno u kontaktu sa bolesnom ili uginulom živinom. Svetska zdravstvena organizacija veruje da su svi oni koji su do sada inficirani bili u kontaktu sa živinom, za koju nisu znali da je zaražena.
Portparol SZO, Ričard Tompson
”Živina se, u procesu pripreme, čerupa, ali ako se čerupa mrtva perad, čestice prašine lete unaokolo i verujemo da je udisanje te prašine dovelo do najvećeg broja zaraza kod ljudi”, kaže doktor Tomson.
Epidemija globalnih razmera je retka pojava, registruje se svakih 10 do 50 godina. Ričard Tomson kaže da nema mesta panici, ali da bi trebalo biti budan.
”U proteklom veku javile su se tri pandemije. Većina danas živih ljudi je preživela dve, a da ih nije ni primetila. To nije bila velika trauma za društva ili ekonomije, pa čak ni za zdravstvene sisteme. Mogu se desiti pandemije sa relativno malim efektima.”, kaže Tompson.
Preventivno testiranje kokošijih jaja
Druge, poput pandemije tzv. španskog gripa usmrtile su 40 miliona ljudi. Niko ne može da predvidi da li će virus H5N1 izazvati takvu pandemiju i, ukoliko to bude slučaj, koliko će epidemija trajati i biti smrtonosna. Do pandemije - stručnjaci kažu – virus bi morao prvo da mutira, ili se promeni do te mere da može da se prenosi medju ljudima. Tompson kaže da je mutacija moguća ako se osoba sa običnim virusom gripa inficirana još i virusom H5N1.
”Moguće je da se dva virusa pomešaju u jednoj ćeliji i da se ta ćelija javi kao hibridni virus, sa karakteristikama ljudskog gripa, koji se lako prenosi sa osobe na osobu. Takodje je za to potrebno da karakteristike ptičijeg gripa budu neprepoznatljive ljudskom imunom sistemu”, ističe Topmson.
On takođe kaže da je virus H5N1 - poput drugih vrsta virusa gripa - takodje veoma nestabilan i da bi mu prirodne promene mogle pružiti sposobnost da se efikasno prenosi među ljudima. Pandemija se, kaže on, identifikuje prema tome kako virus napada ljude:
Ljudi se, za sada mogu zaraziti samo u direktnom kontaktu sa bolesnom živinom.
”Ako na primer, počnemo da primećujemo veliki broj zaraženih ljudi koji nisu članovi porodice, ali su živeli u istoj sredini i bili u neposrednim kontaktima - poput vozača ambulantnih kola koji je prevezao pacijenta u bolnicu ili sestre koja je lečila tog pacijenta - to bi moglo da signalizuje pandemiju.”
Medjutim, za sada, virus H5N1 se očigledno nije počeo prenositi među ljudima, te su – stoga - samo oni koji su u kontaktu sa inficiranom živinom rizična grupa. Tomson kaže da je prva linija odbrane blisko praćenje onih koji gaje ili žive u blizini živine.
“Ovo je jedna vrsta sistema nadgledanja koja zbilja omogućava da se prvo identifikuje koliko se daleko bolest proširila i zatim rapidno eliminiše živina koja je možda bila izložena virusu... Potom svakako raščistimo tu oblast, kako bi smanjili mogućnost prelaska virusa na ljude čak i od izmeta te živine”, kaže Tompson.
Svetska zdravstvena organizacija apeluje na vlade da povećaju budnost kako bi se što je moguće ranije otkrila pandemija i izradili preliminarni plan sprečavanja širenja patogonog virusa.
................................................................................
......................................
Američka vlada stavlja naučne informacije na internet
29/01/2006
Pretraživači za internet postali su neophodna alatka za sve one koji traže bilo kakvu informaciju na medjunarodnoj kompjuterskoj mreži.
Medjutim, mnoštvo korisnih informacija zakopano je, da tako kažemo, na većoj dubini, do koje popularni pretraživači najčešće ne dopiru. Američka vlada je jedan od najvećih skupljača naučnih, tehnoloških i medicinskih informacija u svetu. Sedamnaest raznih organizacija američke vlade saradjuje u održavanju sajta sajens tačka gov, ali kako kaže kopredsedavajući grupe koja nadgleda taj sajt, Elinor Frajerson, uključivanje nekoliko nacionalnih biblioteka u taj posao znatno je obogatilo količinu informacija:
”Imamo Nacionalnu poljoprivrednu biblioteku, Nacionalnu medicinsku biblioteku, Nacionalnu biblioteku obrazovnih institucija... sve te biblioteke prikupljaju širom interneta najbolje informacije u vezi sa obrazovanjem, poljoprivredom, ishranom, medicinom i zdravstvenim službama.“
Frajerson kaže da pretraživači, kao što je Gugl, mogu da vam pomognu u traganju za informacijama na internetu, ali da sajens tačka gov pretražuje informacije koje nisu dostupne običnim pretraživačima. Na primer, ako uz pomoć sajens tačka gov tragate za informacijama u vezi sa ptičijim gripom, moći ćete da vidite i one koje su pohranjene u datotekama Nacionalne medicinske biblioteke, u koje obični pretraživači ne ulaze. Štaviše, pretraživač sajens tačka gov omogućava zainteresovanima da se prijave za besplatno dobijanje nedeljnog biltena sa obaveštenjima o tome koje su sve najnovije naučne informacije stigle u pomenute biblioteke.
”Sve što je potrebno da urade jeste da posete taj sajt, izaberu oblast o kojoj bi želeli da budu obaveštavani, i upišu svoju i-mejl adresu.“
................................................................................
.......................................
Volite li da posmatrate satelite? Evo jednog neobičnog!
29/01/2006
Kada astronauti u orbiti oko zemlje imaju neke krupnije otpatke, ponekad ih jednostavno izbacuju kroz prozor. Ionako će, pre ili kasnije, izgoreti u zemljinoj atmosferi.
Astronauti u Medjunarodnoj orbitalnoj stanici imaju jedno dotrajalo rusko svemirsko odelo koje su nameravali da bace, ali su se predomislili i rešili da od njega naprave - naučni satelit! Posto je astronautski skafander ionako napravljen da opstane u interplanetarnom prostoru, astronauti će u njegovu unutrašnjost smestiti tri baterije, predajnik i senzore za temperaturu i potrošnju struje, a zatim će ga izbaciti van stanice. Odelo će im pomoći da odgovore na pitanja kao što su: da li će se unutrašnjost odela pregrejavati? Koliko dugo će trajati baterije? Da li će veza biti dobra ako se odelo bude okretalo oko svoje ose? Predajnik će emitovati glasom snimljenu poruku na radioamaterskoj frekvenciji od 145,990 megaherca. Radioamateri i svi drugi koji imaju prijemnik sa tom frekvencijom moći će da čuju ovaj satelit kada im bude prolazio iznad glava. Da biste saznali kada će to biti posetite izvanredan sajt američke agencije NASA, na kome možete da pratite ne samo taj, nego sve druge satelite u orbiti oko zemlje. Štaviše, ako upišete svoju i-mejl adresu NASA će vas obavestiti kada će satelit-svemirsko odelo proći iznad vas. Lansiranje je previdjeno za petak, 3. februara.
................................................................................
.....................................
Može li NSA da čita vašu elektronsku poštu – ili da vas špijunira u vašem domu?
28/01/2006
Nacionalna bezbednosna agencija, poznata je po svojoj poslovičnoj tajnovitosti, kao i po engleskoj skraćenici NSA – za koju neki smatraju da znači «Nema Slične Agencije».
Kontroverzni program prisluškivanja Amerikanaca, koji ta agencija sprovodi, predstavlja jednu od glavnih poltičkih tema proteklih nedelja. To je veliko uho velikog brata – koje čuje širom sveta ako komunicirate elektronskim putem – imejlom, faksovima, telefonima – NSA vas možda sluša pomoću satelita --- ili pomoću podmornica koje su se prikopčale na podmorske optičke kablove --- ili iz velikog Boinga 707 koji je pun opreme za prisluškivanje --- ili pomoću nekog od prislušnih centara. Jedan je u Jakimi u državi Vašington, a drugi u Etamu u Zapadnoj Virdžiniji.
«Prosečna prislušna stanica registruje oko dva miliona komunikacija na sat. Poziv iz inostranstva, recimo nekome u Atlanti, dolazi preko satelita do centra kompanije AT&T… samo par kilometara dalje NSA, čije sedište je u Merilendu, prikuplja te podatke i njeni moćni računari pretražuju brojeve telefona, imena, pa čak i pojedinačne reči.»
«Ako registrujete reč DŽIHAD, postoji tehnologija pomoću koje taj razgovor možete da izdvojite bez problema. Analitičari, često, tako dobijene informacije koriste kao polazište – poput priče u filmu «Državni neprijatelj».
Mogu na primer da uporede da li se podzanje novca iz banke poklapa sa nekim sumnjivim deponovanjem para. NSA tesno sarađuje sa drugom tajnom agencijom koja služi kao velike satelitske oči koje mogu da vide detalje velike nekoliko santimetara poput ove scene iz serije «24 sata».
«U ratu protiv terorizma to je korišćeno u slučaju Bin Ladenovih kampova za obuku.»
Edited by niko, 04 February 2006 - 15:07.
#4
Indy
-
- Members
- 21,392 posts
Posted 04 February 2006 - 16:21
Tehnoloska dostignuca ocekivana narednih decenija
-----------------------------------------------------------------
2012: personal 'black boxes' record everything you do every day
2015: images beamed directly into your eyeballs
2017: first hotel in orbit
2020: artificial intelligence elected to parliament
2040: robots become mentally and physically superior to humans
2075 (at the earliest): time travel invented
http://news.bbc.co.u...ine/4676874.stm
-----------------------------------------------------------------
2012: personal 'black boxes' record everything you do every day
2015: images beamed directly into your eyeballs
2017: first hotel in orbit
2020: artificial intelligence elected to parliament
2040: robots become mentally and physically superior to humans
2075 (at the earliest): time travel invented
http://news.bbc.co.u...ine/4676874.stm
Edited by Indy, 04 February 2006 - 16:21.
#5
lancia
-
- Members
- 3,110 posts
Posted 04 February 2006 - 16:38
Tehnoloska dostignuca ocekivana narednih decenija
-----------------------------------------------------------------
2012: personal 'black boxes' record everything you do every day
2015: images beamed directly into your eyeballs
2017: first hotel in orbit
2020: artificial intelligence elected to parliament
2040: robots become mentally and physically superior to humans
2075 (at the earliest): time travel invented
Jebes ovakva dostignuca, nijedno mi se ne svidja. Hm, mozda ovo zadnje, ali kasno stize, majku mu
.
#6
kurdi
-
- Members
- 3,206 posts
Posted 04 February 2006 - 17:06
Jebes ovakva dostignuca, nijedno mi se ne svidja. Hm, mozda ovo zadnje, ali kasno stize, majku mu
nista ne brini, doci cemo po tebe.
edit:
to bi mogao da bude zesci biznis, mnogo jaci od zamrzavanja. nema sta da bude kasno, uzimas ljudima pare za time travel research i posle nema veze dal umru prerano, obecas im da ces kad god da proradi da dodjes po njih i vodis ih bilo gde (tj bilo kada).
ono sto meni nije skroz jasno je kako ti iz post-2075. nisu dosli vamo. nema tu sta kad ce da se izmisli, ako je izmisljeno onda je istovremeno izmisljeno u bilo kom vremenu. osim ako su picke.
Edited by kurdi, 04 February 2006 - 17:12.
#8
lancia
-
- Members
- 3,110 posts
Posted 04 February 2006 - 17:18
ono sto meni nije skroz jasno je kako ti iz post-2075. nisu dosli vamo. nema tu sta kad ce da se izmisli, ako je izmisljeno onda je istovremeno izmisljeno u bilo kom vremenu. osim ako su picke.
Bre, Kurdi, to sto si pametan momak, ne znaci da treba svojim Lazmisljanjem, ljudima pokopavas nadu u povampirenje.
#9
Indy
-
- Members
- 21,392 posts
Posted 04 February 2006 - 17:41
Pa videli turisticke prospekte i nije im se svidelo.ono sto meni nije skroz jasno je kako ti iz post-2075. nisu dosli vamo.
#10
gotivac
-
- Members
- 3,096 posts
Posted 04 February 2006 - 18:03
Ko kaže da nismo? Svratimo ponekad, kao što vidiš. B)ono sto meni nije skroz jasno je kako ti iz post-2075. nisu dosli vamo.
#11
niko
-
- Banned
- 1,846 posts
Posted 04 February 2006 - 20:59
Spirit i njegov brat robotski istraživač ”Oportuniti“ još uvek aktivni
28/01/2006
Kapsula koja prevozi NASIN robot Spirit vinula se u atmosferu planete Mars početkom 2004.godine. Trećeg januara 2004, ”Spirit“ je sleteo na Mars, počevši time misiju koja je po planu trebalo da traje 90 dana.
Dve godine nakon toga, Spirit i njegov brat robotski istraživač ”Oportuniti“ još uvek su aktivni. Obe sonde su sa sobom ponele nade i snove stotina inženjera i naučnika koji su radili godinama u nadi da će uspešno protumačiti misterioznu crvenu planetu. Ove sonde su konstruisane tako da šetaju različitim delovima površine Marsa tragajući za znacima vode. Naučnici NASE su mislili da će ova sonda šetati 90 možda najviše 150 dana. Sada čitavih 700 dana nakon dolaska, ove sonde još uvek šetaju, kopaju i istražuju tlo Marsa i šalju na planetu zemlju neverovatne slike.
Više od ve godine nakon početka eksperimenta, uspešna misija ove dve NASINE sonde ”Rover“ i ”Opportunity“, veoma je dobro dokumentovana. Sada se taj uspeh slavi uz pomoć holivudskog giganta, kompanije Volt Dizni. Detaljni okumentarac te kuće o ovim sondama je 27. januara premijerno prikazan u IMAX bioskopima širom Sjedinjenih Država. Dokumentarac ”ROVING MARS“ kombinuje autentične snimke koje je sonda snimila na Marsu i animaciju kako bi hronološki preneo putovanje ovih robota. Kamere takodje zavire iza scene NASINE laboratorije za mlazno lansiranje u Kaliforniji, gde su ove sonde izgradjene i odakle i danas primaju naredbe. Dizni je angažovao Frenka Maršala, veterana medju holivudskim producentima, da bude na čelu ovog projekta. Maršal je dobitnik Oskara za produkciju projekata medju kojima su i filmovi” Riders of the Lost Ark“ i ”Seabiscut“. Ovog puta Maršal kaže da je njegov tim želeo da ispriča istinsku priču o izazivoma i istraživanjima:
”Prvobitno smo planirali da ovaj film bude o rodjenju, putovanju i konačno smrti ovih sondi. E pa, pošto nisu izdahnule morali smo da izmenimo priču. One su kao naše bebe koje smo poslali u svemir. Poprimile su ljudsko obličje, zavoleli smo ih i one sada donose i sopstvene odluke na Marsu. Čitava stvar se sada odvija na daleko ličnijem nivou, to je zapravo emocionalna priča sa kojom se ljudi mogu identifikovati.“
Maršal kaže da je ono što ovaj film čini posebnim način na koji će ga ljudi videti u bioskopima. Dizni je, naime, distribuirao taj 45-minutni dokumentarac na velikom formatu IMAX platna. IMAX filmovi su snimani specijalnim kamerama i na 70-milimetarskom filmu. Taj imidž se prenosi u IMAX bioskopima na gigantsko platno koje je visoko osam spratova i neznatno je zaobljeno. Maršal kaže da je željeni efekat uveriti gledaosce da lete iznad Marsa i prelaze preko površine te planete skupa sa sondama.
”Uvek sam smtrao ovaj format sasvim raliccit od onoga što bi ste mogli osetiti ikada ranije. Čak i ako ste videli slike Marsa u časopisima ili na televiziji ili čak i u nekom drugom dokumentarcu. Nikada niste videli ništa poput ovog jer je platno tako veliko i slika jazna i čista da zbilja osećhate kao da ste stekli priliku da vididte Mars izbliza.“
I dok ovaj film prati putovanje Spirita i Oportjunitia, gledaoci takodje čuju naraciju kreatora ovih robota blizanaca. Šef nasinog tima je Stiv Skvajers:
”Znate nekada se razbole i pokušate da ih izlečite. Nekada su neraspoloženi i ne žele ništa od njih da tražite. Da zbilja su razvili karakter. Smešno je, pak to što su njihovi karakteri zapravo veoma različiti. Spirit i Oportjuniti su postala, iako smo ih izgradili identično, dva sasvim različita vozila. Čovek možda mašta da jednog dana sleti na Mars....ali do tada entuzijaste povodom Marsa, poput mene, mogu da osete delić života na crvenoj planeti u IMAX bioskopima.“
Film će biti prikazan širom sveta kasnije ove godine.
................................................................................
......................................
Nov softver za razumevanje ljudskog govora
26/01/2006
Naučiti mašinu da razume ljudski govor veoma je teško. Razmislite sami: svako od nas ima sopstveni način izgovora, svako ima svoju jačinu i boju glasa.
Pri običnom govoru mnogi gutaju pojedine zvuke ili ih vezuju, tako da se skoro neprimetno pretapaju jedni u druge. Mašine mogu da nauče da prepoznaju glas odredjene osobe, ali čim neko drugi progovori one se zbune. Ili mogu da prepoznaju samo odredjene komande. Ipak, približavamo se trenutku kada će svako moći da glasom diktira ne samo poslovna pisma već i bilo kakvu drugu vrstu teksta. Američka korporacija Aj-bi-em predstavila je ove nedelje svoju novu tehnologiju za razumevanje ljudskog govora koja ume da ”hvata“ razne zavrzlame u govoru, a što je još važnije da shvata kontekst u kome se govori. Na primer, ako nekome kažete ”pusti mi Glas Amerike,“ ta osoba će znati da želite da uključi radio prijemnik kako biste mogli da slušate ovaj program. Sadašnje mašine teško to mogu da razumeju. Ali novi softver Aj-bi-ema može sam da odredjuje kontekst govora kako ne biste morali da koristite strogo odredjene govorne strukture. Drugi softver razvijen je specifično za arapski jezik, kako bi radio i televizijske stanice mogle da što brže prevode vesti iz tog govornog područja. Za sada, prevod se obavlja za prosečno 4 minuta, sa tačnošću od 60 do 70 odsto. Aj-bi-em kaže da mu je cilj da softver za prepoznavanje ljudskog govora kroz pet godina dostigne ljudsko razumevanje.
................................................................................
.........................................
Dečaci rodjeni tokom društvenih nemira žive duže
26/01/2006
Istraživači su odavno uočili da se tokom konflita u društvu radja manje dečaka nego devojčica. Sada je studijom utvrdjeno da dečaci, rodjeni tokom kriznih perioda, žive duže on onih koji se rode u vreme stabilnosti.
Vidljive promene u odnosu broja novorodjenih devojčica i dečaka -- odnosno porast broja ženskih beba i smanjenje muških u odredjenim periodima -- nije ništa novo, kaže profesor javnog zdravstva na kalifornijskom univerzitetu Berkli.
“To se desilo u vreme velikog zemljotresa u Japanu, to se desilo tokom ekonomske krize u istočnoj Nemačkoj, desilo se tokom velikog smoga u Londonu 1952. A i tokom teškog ekonomskog razdoblja u Šveskoj pre pola veka -- rodjeno je daleko više devojčica nego dečaka.”
A kada se uslovi poboljšaju, broj novorodjenih dečaka raste, tako da se neravnoteža ispravlja. Šta je razlog tome? Većina naučnika veruje da je tu na delu evolucija jer su devojčice, čiji broj je važan za biološki nastavak vrste, u tom smislu važnije od nejakih dečaka. Pod uslovima stresa majčin organizam proizvodi povećane količine kortisola, a taj hornom izgleda loše utiče na nejak muški plod, ali ne i na ženski. Stoga dolazi do spontanog abortusa dečaka. Profesor Katalano kaže da kortisol deluje kao ”test mehanizam“ evolucije da bi se spečilo radjanje nedovoljno jakih muških izdanaka.
“Želeli smo da utvrdimo da li taj test mehanizam ima loše posledice po onu mušku decu koja se rode, imajući u vidu da kortisol nanosi povredu plodu, i da li muška deca izložena tom hormonu imaju posledice kasnije u životu.”
Svo je naravno samo teorija, pa su profesor Katalano i njegove kolege želeli da istraže da li su dečaci rodjeni u kriznim vremenima manje zdravi i da li kraće žive od onih koji su rodjeni tokom perioda stabilnosti. Istraživanje su sproveli na podacima Švedske koja ima detaljne informacije o rodjenjima u periodu od 1751. do 1912. Na osnovu broja ženske i muške dece rodjene u razdoblju od 160 godina, utvrdjeno je da su dečaci, rodjeni pod stresnim uslovima, živeli nešto duže od onih koji su rodjeni u periodu mira i stabilnosti, kaže profesor Katalno:
“Rezultati pokazuju da ti dečaci rodjeni u teškim vremenim u manjem broju nego devojčica -- nisu bili slabiji, već naprotiv mnogo žilaviji.”
To izgleda potvrdjuje tezu da u stresnim vremenima prežive samo izuzetno jaki muški plodovi, koji su u stanju da izdrže negativni uticaj kortisola. Rezultati studije o vezi izmedju broja rodjenih dečaka i devojčica i dužini njihovog životnog veka objavljeni su u najnovijem izdanju Američke akademije nauka.
................................................................................
......................................
Naučnici pronašli gen koji određuje boju kože kod ljudi
25/01/2006
Razlika u boji kože često uzrokuje predrasude ili diskriminaciju. Prema rezultatima istraživanja objavljenog u časopisu NAUKA, razlike između Evropljana i Afrikanaca mogu da se objasne genetskom mutacijom samo jednog od tri milijardi delova ljudskog genoma. Naučnici su ukazali da postoje dve verzije gena koji određuje pigmentaciju. Jedna verzija pojavljuje se u RNK svih Afrikanaca. Druga je pronađena kod većine Evropljana. Istraživač i lekar Medicinskog fakulteta Univerziteta države Pensilvanije, Kit Čeng:
”Zapanjujuće je da ta promena, zavisi samo od promene jednog jedinog slova u knjizi života. Jedna mala izmena od moguće tri milijarde.”
Direktor programa američke vlade za istraživanje ljudskog genoma, Frensis Kolins, iznosi da taj gen ne bi trebalo smatrati odredjivačem rase, jer ona predstavlja društvenu ideju, i obuhvata porodične običaje i mesto stanovanja :
”Nadam se da će nam ovo otkriće pomoći da shvatimo da boji kože ne treba da pridajemo previše pažnje. Tu tajnu rasvetlili smo ćelijskim ispitivanjem.“
Ali mnogi upozoravaju da će se diskriminacija zasnovana na boji kože nastaviti, bez obzira na genetska otkrića. U Baltimoru, u Merilendu, pravnik organizacije za praćenje građanskih prava, Američkog udruženja za unapređenje položaja crnaca, Ted Šo, ukazuje
”Ne verujem da će običan čovek pročitati ili čak čuti za ovaj članak, i iz osnove izmeniti način na koji razmišlja o pitanju rase.“
No, doktor Čeng se nada da će otkriće na kraju dovesti do novog načina lečenja raka kože, a možda dovesti i do boljeg razumevanja među ljudima.
28/01/2006
Kapsula koja prevozi NASIN robot Spirit vinula se u atmosferu planete Mars početkom 2004.godine. Trećeg januara 2004, ”Spirit“ je sleteo na Mars, počevši time misiju koja je po planu trebalo da traje 90 dana.
Dve godine nakon toga, Spirit i njegov brat robotski istraživač ”Oportuniti“ još uvek su aktivni. Obe sonde su sa sobom ponele nade i snove stotina inženjera i naučnika koji su radili godinama u nadi da će uspešno protumačiti misterioznu crvenu planetu. Ove sonde su konstruisane tako da šetaju različitim delovima površine Marsa tragajući za znacima vode. Naučnici NASE su mislili da će ova sonda šetati 90 možda najviše 150 dana. Sada čitavih 700 dana nakon dolaska, ove sonde još uvek šetaju, kopaju i istražuju tlo Marsa i šalju na planetu zemlju neverovatne slike.
Više od ve godine nakon početka eksperimenta, uspešna misija ove dve NASINE sonde ”Rover“ i ”Opportunity“, veoma je dobro dokumentovana. Sada se taj uspeh slavi uz pomoć holivudskog giganta, kompanije Volt Dizni. Detaljni okumentarac te kuće o ovim sondama je 27. januara premijerno prikazan u IMAX bioskopima širom Sjedinjenih Država. Dokumentarac ”ROVING MARS“ kombinuje autentične snimke koje je sonda snimila na Marsu i animaciju kako bi hronološki preneo putovanje ovih robota. Kamere takodje zavire iza scene NASINE laboratorije za mlazno lansiranje u Kaliforniji, gde su ove sonde izgradjene i odakle i danas primaju naredbe. Dizni je angažovao Frenka Maršala, veterana medju holivudskim producentima, da bude na čelu ovog projekta. Maršal je dobitnik Oskara za produkciju projekata medju kojima su i filmovi” Riders of the Lost Ark“ i ”Seabiscut“. Ovog puta Maršal kaže da je njegov tim želeo da ispriča istinsku priču o izazivoma i istraživanjima:
”Prvobitno smo planirali da ovaj film bude o rodjenju, putovanju i konačno smrti ovih sondi. E pa, pošto nisu izdahnule morali smo da izmenimo priču. One su kao naše bebe koje smo poslali u svemir. Poprimile su ljudsko obličje, zavoleli smo ih i one sada donose i sopstvene odluke na Marsu. Čitava stvar se sada odvija na daleko ličnijem nivou, to je zapravo emocionalna priča sa kojom se ljudi mogu identifikovati.“
Maršal kaže da je ono što ovaj film čini posebnim način na koji će ga ljudi videti u bioskopima. Dizni je, naime, distribuirao taj 45-minutni dokumentarac na velikom formatu IMAX platna. IMAX filmovi su snimani specijalnim kamerama i na 70-milimetarskom filmu. Taj imidž se prenosi u IMAX bioskopima na gigantsko platno koje je visoko osam spratova i neznatno je zaobljeno. Maršal kaže da je željeni efekat uveriti gledaosce da lete iznad Marsa i prelaze preko površine te planete skupa sa sondama.
”Uvek sam smtrao ovaj format sasvim raliccit od onoga što bi ste mogli osetiti ikada ranije. Čak i ako ste videli slike Marsa u časopisima ili na televiziji ili čak i u nekom drugom dokumentarcu. Nikada niste videli ništa poput ovog jer je platno tako veliko i slika jazna i čista da zbilja osećhate kao da ste stekli priliku da vididte Mars izbliza.“
I dok ovaj film prati putovanje Spirita i Oportjunitia, gledaoci takodje čuju naraciju kreatora ovih robota blizanaca. Šef nasinog tima je Stiv Skvajers:
”Znate nekada se razbole i pokušate da ih izlečite. Nekada su neraspoloženi i ne žele ništa od njih da tražite. Da zbilja su razvili karakter. Smešno je, pak to što su njihovi karakteri zapravo veoma različiti. Spirit i Oportjuniti su postala, iako smo ih izgradili identično, dva sasvim različita vozila. Čovek možda mašta da jednog dana sleti na Mars....ali do tada entuzijaste povodom Marsa, poput mene, mogu da osete delić života na crvenoj planeti u IMAX bioskopima.“
Film će biti prikazan širom sveta kasnije ove godine.
................................................................................
......................................
Nov softver za razumevanje ljudskog govora
26/01/2006
Naučiti mašinu da razume ljudski govor veoma je teško. Razmislite sami: svako od nas ima sopstveni način izgovora, svako ima svoju jačinu i boju glasa.
Pri običnom govoru mnogi gutaju pojedine zvuke ili ih vezuju, tako da se skoro neprimetno pretapaju jedni u druge. Mašine mogu da nauče da prepoznaju glas odredjene osobe, ali čim neko drugi progovori one se zbune. Ili mogu da prepoznaju samo odredjene komande. Ipak, približavamo se trenutku kada će svako moći da glasom diktira ne samo poslovna pisma već i bilo kakvu drugu vrstu teksta. Američka korporacija Aj-bi-em predstavila je ove nedelje svoju novu tehnologiju za razumevanje ljudskog govora koja ume da ”hvata“ razne zavrzlame u govoru, a što je još važnije da shvata kontekst u kome se govori. Na primer, ako nekome kažete ”pusti mi Glas Amerike,“ ta osoba će znati da želite da uključi radio prijemnik kako biste mogli da slušate ovaj program. Sadašnje mašine teško to mogu da razumeju. Ali novi softver Aj-bi-ema može sam da odredjuje kontekst govora kako ne biste morali da koristite strogo odredjene govorne strukture. Drugi softver razvijen je specifično za arapski jezik, kako bi radio i televizijske stanice mogle da što brže prevode vesti iz tog govornog područja. Za sada, prevod se obavlja za prosečno 4 minuta, sa tačnošću od 60 do 70 odsto. Aj-bi-em kaže da mu je cilj da softver za prepoznavanje ljudskog govora kroz pet godina dostigne ljudsko razumevanje.
................................................................................
.........................................
Dečaci rodjeni tokom društvenih nemira žive duže
26/01/2006
Istraživači su odavno uočili da se tokom konflita u društvu radja manje dečaka nego devojčica. Sada je studijom utvrdjeno da dečaci, rodjeni tokom kriznih perioda, žive duže on onih koji se rode u vreme stabilnosti.
Vidljive promene u odnosu broja novorodjenih devojčica i dečaka -- odnosno porast broja ženskih beba i smanjenje muških u odredjenim periodima -- nije ništa novo, kaže profesor javnog zdravstva na kalifornijskom univerzitetu Berkli.
“To se desilo u vreme velikog zemljotresa u Japanu, to se desilo tokom ekonomske krize u istočnoj Nemačkoj, desilo se tokom velikog smoga u Londonu 1952. A i tokom teškog ekonomskog razdoblja u Šveskoj pre pola veka -- rodjeno je daleko više devojčica nego dečaka.”
A kada se uslovi poboljšaju, broj novorodjenih dečaka raste, tako da se neravnoteža ispravlja. Šta je razlog tome? Većina naučnika veruje da je tu na delu evolucija jer su devojčice, čiji broj je važan za biološki nastavak vrste, u tom smislu važnije od nejakih dečaka. Pod uslovima stresa majčin organizam proizvodi povećane količine kortisola, a taj hornom izgleda loše utiče na nejak muški plod, ali ne i na ženski. Stoga dolazi do spontanog abortusa dečaka. Profesor Katalano kaže da kortisol deluje kao ”test mehanizam“ evolucije da bi se spečilo radjanje nedovoljno jakih muških izdanaka.
“Želeli smo da utvrdimo da li taj test mehanizam ima loše posledice po onu mušku decu koja se rode, imajući u vidu da kortisol nanosi povredu plodu, i da li muška deca izložena tom hormonu imaju posledice kasnije u životu.”
Svo je naravno samo teorija, pa su profesor Katalano i njegove kolege želeli da istraže da li su dečaci rodjeni u kriznim vremenima manje zdravi i da li kraće žive od onih koji su rodjeni tokom perioda stabilnosti. Istraživanje su sproveli na podacima Švedske koja ima detaljne informacije o rodjenjima u periodu od 1751. do 1912. Na osnovu broja ženske i muške dece rodjene u razdoblju od 160 godina, utvrdjeno je da su dečaci, rodjeni pod stresnim uslovima, živeli nešto duže od onih koji su rodjeni u periodu mira i stabilnosti, kaže profesor Katalno:
“Rezultati pokazuju da ti dečaci rodjeni u teškim vremenim u manjem broju nego devojčica -- nisu bili slabiji, već naprotiv mnogo žilaviji.”
To izgleda potvrdjuje tezu da u stresnim vremenima prežive samo izuzetno jaki muški plodovi, koji su u stanju da izdrže negativni uticaj kortisola. Rezultati studije o vezi izmedju broja rodjenih dečaka i devojčica i dužini njihovog životnog veka objavljeni su u najnovijem izdanju Američke akademije nauka.
................................................................................
......................................
Naučnici pronašli gen koji određuje boju kože kod ljudi
25/01/2006
Razlika u boji kože često uzrokuje predrasude ili diskriminaciju. Prema rezultatima istraživanja objavljenog u časopisu NAUKA, razlike između Evropljana i Afrikanaca mogu da se objasne genetskom mutacijom samo jednog od tri milijardi delova ljudskog genoma. Naučnici su ukazali da postoje dve verzije gena koji određuje pigmentaciju. Jedna verzija pojavljuje se u RNK svih Afrikanaca. Druga je pronađena kod većine Evropljana. Istraživač i lekar Medicinskog fakulteta Univerziteta države Pensilvanije, Kit Čeng:
”Zapanjujuće je da ta promena, zavisi samo od promene jednog jedinog slova u knjizi života. Jedna mala izmena od moguće tri milijarde.”
Direktor programa američke vlade za istraživanje ljudskog genoma, Frensis Kolins, iznosi da taj gen ne bi trebalo smatrati odredjivačem rase, jer ona predstavlja društvenu ideju, i obuhvata porodične običaje i mesto stanovanja :
”Nadam se da će nam ovo otkriće pomoći da shvatimo da boji kože ne treba da pridajemo previše pažnje. Tu tajnu rasvetlili smo ćelijskim ispitivanjem.“
Ali mnogi upozoravaju da će se diskriminacija zasnovana na boji kože nastaviti, bez obzira na genetska otkrića. U Baltimoru, u Merilendu, pravnik organizacije za praćenje građanskih prava, Američkog udruženja za unapređenje položaja crnaca, Ted Šo, ukazuje
”Ne verujem da će običan čovek pročitati ili čak čuti za ovaj članak, i iz osnove izmeniti način na koji razmišlja o pitanju rase.“
No, doktor Čeng se nada da će otkriće na kraju dovesti do novog načina lečenja raka kože, a možda dovesti i do boljeg razumevanja među ljudima.
#12
Varvarin
-
- Members
- 929 posts
Posted 05 February 2006 - 03:42
Iskon - znanost
Do Marsa za tri sata
Nova studija jedne teorije iz kvantne fizike dovela je do vrlo ozbiljne tvrdnje znanstvenika da je moguće razviti pogon koji bi, teroretski, mogao pokretati letjelicu kroz hipersvemir, brže od brzine svjetlosti.
Da stvar nije plod prebujne mašte dokazuje i to što neobični hipersvemirski pogon, koji bi putovanjem kroz druge dimenzije omogućio međuzvjezdana putovanja, upravo istražuje vlada Sjedinjenih Američkih Država.
Hipotetska naprava, koja je objašnjena samo načelno, bazira se na kontroverznoj teoriji o sastavu svemira, koja bi potencijalno omogućila svemirskom brodu da putuje do Marsa za samo tri sata, dok bi put do zvijezde udaljene 11 svjetlosnih godina trajao 80 dana, piše New Scientist.
Teoretski pogon radi tako što stvara jako magnetsko polje koje bi, prema ideji, koju je razvio njemački znanstvenik Burkhard Heim 1950-ih, stvaralo gravitacijsko polje koje bi rezultiralo potiskom na svemirski brod.
Također, ako je stvoreno dovoljno veliko magnetsko polje, letjelica bi, dosežući nezamislive brzine ušla u drugu dimenziju, gdje je brzina svjetlosti veća. Isključivanje magnetskog polja rezultiralo bi ponovnim pojavljivanjem letjelice u našoj dimenziji.
Zračne snage Sjedinjenih Država su izrazile zanimanje za tu ideju i znanstvenici rade za američki odjel za energiju (American Department of Energy) – koji ima uređaj poznat kao Z Machine, koji može proizvesti takvo magnetsko polje koje je potrebno za ovaj pogon – što znači da bi, ako se teorija održi, mogli provesti testiranje.
Profesor Jochem Hauser, jedan od znanstvenika koji su predložili ovu ideju, rekao je The Scotsmanu da bi se, ako sve prođe dobro, pogon mogao testirati za pet godina.
Ipak, prof. Hauser, fizičar na Sveučilištu primijenjenih znanosti u Salzgitteru, Njemačka, i bivši šef aerodinamike u Europskoj Svemirskoj Agenciji, napomenuo je da je to bazirano na vrlo kontroverznoj teoriji koja bi zahtijevala značajne promjene u trenutnom razumijevanju zakona fizike.
"To bi bilo zadivljujuće. Radio sam na sustavima za pogon dosta dugo i to bi bila zadivljujuća stvar. Korist bi bila doslovce neograničena", rekao je. "Ali ovo nije tu iza ugla; prvo moramo dokazati da je teorija znanstveno opravdana, a postoji dosta fizičara koji imaju drugačije mišljenje".
"Naš je posao da dokažemo da imamo pravo i na tome radimo".
Rekao je da bi ovaj pogon omogućio svemirskim brodovima da putuju u druge zvjezdane sustave. "Ako je teorija točna tada ovo nije znanstvena fantastika", reako je prof. Hauser.
"NASA me zaposlila i uskoro ću razgovarati detaljnije s nekim iz zračnih snaga, ali je sve to još u ranoj fazi. Mislim da bi u najboljem slučaju u sljedećih pet godina mogli vidjeti radi li ta tehnologija ".
Pozornost američke vlade na Prof. Hausera i njegovog australskog kolege Waltera Droschera privukao je njihov rad Svemirski pogonski uređaj baziran na Heimovoj kvantnoj teoriji.
Miroslav Schlossberg
04.02.2006.
----------------------------------------------------------------------------------------------
NewScientistSpace
Take a leap into hyperspace
05 January 2006
From New Scientist Print Edition
Haiko Lietz
EVERY year, the American Institute of Aeronautics and Astronautics awards prizes for the best papers presented at its annual conference. Last year's winner in the nuclear and future flight category went to a paper calling for experimental tests of an astonishing new type of engine. According to the paper, this hyperdrive motor would propel a craft through another dimension at enormous speeds. It could leave Earth at lunchtime and get to the moon in time for dinner. There's just one catch: the idea relies on an obscure and largely unrecognised kind of physics. Can they possibly be serious?
The AIAA is certainly not embarrassed. What's more, the US military has begun to cast its eyes over the hyperdrive concept, and a space propulsion researcher at the US Department of Energy's Sandia National Laboratories has said he would be interested in putting the idea to the test. And despite the bafflement of most physicists at the theory that supposedly underpins it, Pavlos Mikellides, an aerospace engineer at the Arizona State University in Tempe who reviewed the winning paper, stands by the committee's choice. "Even though such features have been explored before, this particular approach is quite unique," he says.
Unique it certainly is. If the experiment gets the go-ahead and works, it could reveal new interactions between the fundamental forces of nature that would change the future of space travel. Forget spending six months or more holed up in a rocket on the way to Mars, a round trip on the hyperdrive could take as little as 5 hours. All our worries about astronauts' muscles wasting away or their DNA being irreparably damaged by cosmic radiation would disappear overnight. What's more the device would put travel to the stars within reach for the first time. But can the hyperdrive really get off the ground?
The answer to that question hinges on the work of a little-known German physicist. Burkhard Heim began to explore the hyperdrive propulsion concept in the 1950s as a spin-off from his attempts to heal the biggest divide in physics: the rift between quantum mechanics and Einstein's general theory of relativity.
Quantum theory describes the realm of the very small - atoms, electrons and elementary particles - while general relativity deals with gravity. The two theories are immensely successful in their separate spheres. The clash arises when it comes to describing the basic structure of space. In general relativity, space-time is an active, malleable fabric. It has four dimensions - three of space and one of time - that deform when masses are placed in them. In Einstein's formulation, the force of gravity is a result of the deformation of these dimensions. Quantum theory, on the other hand, demands that space is a fixed and passive stage, something simply there for particles to exist on. It also suggests that space itself must somehow be made up of discrete, quantum elements.
In the early 1950s, Heim began to rewrite the equations of general relativity in a quantum framework. He drew on Einstein's idea that the gravitational force emerges from the dimensions of space and time, but suggested that all fundamental forces, including electromagnetism, might emerge from a new, different set of dimensions. Originally he had four extra dimensions, but he discarded two of them believing that they did not produce any forces, and settled for adding a new two-dimensional "sub-space" onto Einstein's four-dimensional space-time.
In Heim's six-dimensional world, the forces of gravity and electromagnetism are coupled together. Even in our familiar four-dimensional world, we can see a link between the two forces through the behaviour of fundamental particles such as the electron. An electron has both mass and charge. When an electron falls under the pull of gravity its moving electric charge creates a magnetic field. And if you use an electromagnetic field to accelerate an electron you move the gravitational field associated with its mass. But in the four dimensions we know, you cannot change the strength of gravity simply by cranking up the electromagnetic field.
In Heim's view of space and time, this limitation disappears. He claimed it is possible to convert electromagnetic energy into gravitational and back again, and speculated that a rotating magnetic field could reduce the influence of gravity on a spacecraft enough for it to take off.
When he presented his idea in public in 1957, he became an instant celebrity. Wernher von Braun, the German engineer who at the time was leading the Saturn rocket programme that later launched astronauts to the moon, approached Heim about his work and asked whether the expensive Saturn rockets were worthwhile. And in a letter in 1964, the German relativity theorist Pascual Jordan, who had worked with the distinguished physicists Max Born and Werner Heisenberg and was a member of the Nobel committee, told Heim that his plan was so important "that its successful experimental treatment would without doubt make the researcher a candidate for the Nobel prize".
But all this attention only led Heim to retreat from the public eye. This was partly because of his severe multiple disabilities, caused by a lab accident when he was still in his teens. But Heim was also reluctant to disclose his theory without an experiment to prove it. He never learned English because he did not want his work to leave the country. As a result, very few people knew about his work and no one came up with the necessary research funding. In 1958 the aerospace company Bölkow did offer some money, but not enough to do the proposed experiment.
While Heim waited for more money to come in, the company's director, Ludwig Bölkow, encouraged him to develop his theory further. Heim took his advice, and one of the results was a theorem that led to a series of formulae for calculating the masses of the fundamental particles - something conventional theories have conspicuously failed to achieve. He outlined this work in 1977 in the Max Planck Institute's journal Zeitschrift für Naturforschung, his only peer-reviewed paper. In an abstruse way that few physicists even claim to understand, the formulae work out a particle's mass starting from physical characteristics, such as its charge and angular momentum.
Yet the theorem has proved surprisingly powerful. The standard model of physics, which is generally accepted as the best available theory of elementary particles, is incapable of predicting a particle's mass. Even the accepted means of estimating mass theoretically, known as lattice quantum chromodynamics, only gets to between 1 and 10 per cent of the experimental values.
Gravity reduction
But in 1982, when researchers at the German Electron Synchrotron (DESY) in Hamburg implemented Heim's mass theorem in a computer program, it predicted masses of fundamental particles that matched the measured values to within the accuracy of experimental error. If they are let down by anything, it is the precision to which we know the values of the fundamental constants. Two years after Heim's death in 2001, his long-term collaborator Illobrand von Ludwiger calculated the mass formula using a more accurate gravitational constant. "The masses came out even more precise," he says.
After publishing the mass formulae, Heim never really looked at hyperspace propulsion again. Instead, in response to requests for more information about the theory behind the mass predictions, he spent all his time detailing his ideas in three books published in German. It was only in 1980, when the first of his books came to the attention of a retired Austrian patent officer called Walter Dröscher, that the hyperspace propulsion idea came back to life. Dröscher looked again at Heim's ideas and produced an "extended" version, resurrecting the dimensions that Heim originally discarded. The result is "Heim-Dröscher space", a mathematical description of an eight-dimensional universe.
From this, Dröscher claims, you can derive the four forces known in physics: the gravitational and electromagnetic forces, and the strong and weak nuclear forces. But there's more to it than that. "If Heim's picture is to make sense," Dröscher says, "we are forced to postulate two more fundamental forces." These are, Dröscher claims, related to the familiar gravitational force: one is a repulsive anti-gravity similar to the dark energy that appears to be causing the universe's expansion to accelerate. And the other might be used to accelerate a spacecraft without any rocket fuel.
This force is a result of the interaction of Heim's fifth and sixth dimensions and the extra dimensions that Dröscher introduced. It produces pairs of "gravitophotons", particles that mediate the interconversion of electromagnetic and gravitational energy. Dröscher teamed up with Jochem Häuser, a physicist and professor of computer science at the University of Applied Sciences in Salzgitter, Germany, to turn the theoretical framework into a proposal for an experimental test. The paper they produced, "Guidelines for a space propulsion device based on Heim's quantum theory", is what won the AIAA's award last year.
Claims of the possibility of "gravity reduction" or "anti-gravity" induced by magnetic fields have been investigated by NASA before (New Scientist, 12 January 2002, p 24). But this one, Dröscher insists, is different. "Our theory is not about anti-gravity. It's about completely new fields with new properties," he says. And he and Häuser have suggested an experiment to prove it.
This will require a huge rotating ring placed above a superconducting coil to create an intense magnetic field. With a large enough current in the coil, and a large enough magnetic field, Dröscher claims the electromagnetic force can reduce the gravitational pull on the ring to the point where it floats free. Dröscher and Häuser say that to completely counter Earth's pull on a 150-tonne spacecraft a magnetic field of around 25 tesla would be needed. While that's 500,000 times the strength of Earth's magnetic field, pulsed magnets briefly reach field strengths up to 80 tesla. And Dröscher and Häuser go further. With a faster-spinning ring and an even stronger magnetic field, gravitophotons would interact with conventional gravity to produce a repulsive anti-gravity force, they suggest.
Dröscher is hazy about the details, but he suggests that a spacecraft fitted with a coil and ring could be propelled into a multidimensional hyperspace. Here the constants of nature could be different, and even the speed of light could be several times faster than we experience. If this happens, it would be possible to reach Mars in less than 3 hours and a star 11 light years away in only 80 days, Dröscher and Häuser say.
So is this all fanciful nonsense, or a revolution in the making? The majority of physicists have never heard of Heim theory, and most of those contacted by New Scientist said they couldn't make sense of Dröscher and Häuser's description of the theory behind their proposed experiment. Following Heim theory is hard work even without Dröscher's extension, says Markus Pössel, a theoretical physicist at the Max Planck Institute for Gravitational Physics in Potsdam, Germany. Several years ago, while an undergraduate at the University of Hamburg, he took a careful look at Heim theory. He says he finds it "largely incomprehensible", and difficult to tie in with today's physics. "What is needed is a step-by-step introduction, beginning at modern physical concepts," he says.
The general consensus seems to be that Dröscher and Häuser's theory is incomplete at best, and certainly extremely difficult to follow. And it has not passed any normal form of peer review, a fact that surprised the AIAA prize reviewers when they made their decision. "It seemed to be quite developed and ready for such publication," Mikellides told New Scientist.
At the moment, the main reason for taking the proposal seriously must be Heim theory's uncannily successful prediction of particle masses. Maybe, just maybe, Heim theory really does have something to contribute to modern physics. "As far as I understand it, Heim theory is ingenious," says Hans Theodor Auerbach, a theoretical physicist at the Swiss Federal Institute of Technology in Zurich who worked with Heim. "I think that physics will take this direction in the future."
It may be a long while before we find out if he's right. In its present design, Dröscher and Häuser's experiment requires a magnetic coil several metres in diameter capable of sustaining an enormous current density. Most engineers say that this is not feasible with existing materials and technology, but Roger Lenard, a space propulsion researcher at Sandia National Laboratories in New Mexico thinks it might just be possible. Sandia runs an X-ray generator known as the Z machine which "could probably generate the necessary field intensities and gradients".
For now, though, Lenard considers the theory too shaky to justify the use of the Z machine. "I would be very interested in getting Sandia interested if we could get a more perspicacious introduction to the mathematics behind the proposed experiment," he says. "Even if the results are negative, that, in my mind, is a successful experiment."
From issue 2533 of New Scientist magazine, 05 January 2006, page 24
Who was Burkhard Heim?
Burkhard Heim had a remarkable life. Born in 1925 in Potsdam, Germany, he decided at the age of 6 that he wanted to become a rocket scientist. He disguised his designs in code so that no one could discover his secret. And in the cellar of his parents' house, he experimented with high explosives. But this was to lead to disaster.
Towards the end of the second world war, he worked as an explosives developer, and an accident in 1944 in which a device exploded in his hands left him permanently disabled. He lost both his forearms, along with 90 per cent of his hearing and eyesight.
After the war, he attended university in Göttingen to study physics. The idea of propelling a spacecraft using quantum mechanics rather than rocket fuel led him to study general relativity and quantum mechanics. It took an enormous effort. From 1948, his father and wife replaced his senses, spending hours reading papers and transcribing his calculations onto paper. And he developed a photographic memory.
Supporters of Heim theory claim that it is a panacea for the troubles in modern physics. They say it unites quantum mechanics and general relativity, can predict the masses of the building blocks of matter from first principles, and can even explain the state of the universe 13.7 billion years ago.
Do Marsa za tri sata
Nova studija jedne teorije iz kvantne fizike dovela je do vrlo ozbiljne tvrdnje znanstvenika da je moguće razviti pogon koji bi, teroretski, mogao pokretati letjelicu kroz hipersvemir, brže od brzine svjetlosti.
Da stvar nije plod prebujne mašte dokazuje i to što neobični hipersvemirski pogon, koji bi putovanjem kroz druge dimenzije omogućio međuzvjezdana putovanja, upravo istražuje vlada Sjedinjenih Američkih Država.
Hipotetska naprava, koja je objašnjena samo načelno, bazira se na kontroverznoj teoriji o sastavu svemira, koja bi potencijalno omogućila svemirskom brodu da putuje do Marsa za samo tri sata, dok bi put do zvijezde udaljene 11 svjetlosnih godina trajao 80 dana, piše New Scientist.
Teoretski pogon radi tako što stvara jako magnetsko polje koje bi, prema ideji, koju je razvio njemački znanstvenik Burkhard Heim 1950-ih, stvaralo gravitacijsko polje koje bi rezultiralo potiskom na svemirski brod.
Također, ako je stvoreno dovoljno veliko magnetsko polje, letjelica bi, dosežući nezamislive brzine ušla u drugu dimenziju, gdje je brzina svjetlosti veća. Isključivanje magnetskog polja rezultiralo bi ponovnim pojavljivanjem letjelice u našoj dimenziji.
Zračne snage Sjedinjenih Država su izrazile zanimanje za tu ideju i znanstvenici rade za američki odjel za energiju (American Department of Energy) – koji ima uređaj poznat kao Z Machine, koji može proizvesti takvo magnetsko polje koje je potrebno za ovaj pogon – što znači da bi, ako se teorija održi, mogli provesti testiranje.
Profesor Jochem Hauser, jedan od znanstvenika koji su predložili ovu ideju, rekao je The Scotsmanu da bi se, ako sve prođe dobro, pogon mogao testirati za pet godina.
Ipak, prof. Hauser, fizičar na Sveučilištu primijenjenih znanosti u Salzgitteru, Njemačka, i bivši šef aerodinamike u Europskoj Svemirskoj Agenciji, napomenuo je da je to bazirano na vrlo kontroverznoj teoriji koja bi zahtijevala značajne promjene u trenutnom razumijevanju zakona fizike.
"To bi bilo zadivljujuće. Radio sam na sustavima za pogon dosta dugo i to bi bila zadivljujuća stvar. Korist bi bila doslovce neograničena", rekao je. "Ali ovo nije tu iza ugla; prvo moramo dokazati da je teorija znanstveno opravdana, a postoji dosta fizičara koji imaju drugačije mišljenje".
"Naš je posao da dokažemo da imamo pravo i na tome radimo".
Rekao je da bi ovaj pogon omogućio svemirskim brodovima da putuju u druge zvjezdane sustave. "Ako je teorija točna tada ovo nije znanstvena fantastika", reako je prof. Hauser.
"NASA me zaposlila i uskoro ću razgovarati detaljnije s nekim iz zračnih snaga, ali je sve to još u ranoj fazi. Mislim da bi u najboljem slučaju u sljedećih pet godina mogli vidjeti radi li ta tehnologija ".
Pozornost američke vlade na Prof. Hausera i njegovog australskog kolege Waltera Droschera privukao je njihov rad Svemirski pogonski uređaj baziran na Heimovoj kvantnoj teoriji.
Miroslav Schlossberg
04.02.2006.
----------------------------------------------------------------------------------------------
NewScientistSpace
Take a leap into hyperspace
05 January 2006
From New Scientist Print Edition
Haiko Lietz
EVERY year, the American Institute of Aeronautics and Astronautics awards prizes for the best papers presented at its annual conference. Last year's winner in the nuclear and future flight category went to a paper calling for experimental tests of an astonishing new type of engine. According to the paper, this hyperdrive motor would propel a craft through another dimension at enormous speeds. It could leave Earth at lunchtime and get to the moon in time for dinner. There's just one catch: the idea relies on an obscure and largely unrecognised kind of physics. Can they possibly be serious?
The AIAA is certainly not embarrassed. What's more, the US military has begun to cast its eyes over the hyperdrive concept, and a space propulsion researcher at the US Department of Energy's Sandia National Laboratories has said he would be interested in putting the idea to the test. And despite the bafflement of most physicists at the theory that supposedly underpins it, Pavlos Mikellides, an aerospace engineer at the Arizona State University in Tempe who reviewed the winning paper, stands by the committee's choice. "Even though such features have been explored before, this particular approach is quite unique," he says.
Unique it certainly is. If the experiment gets the go-ahead and works, it could reveal new interactions between the fundamental forces of nature that would change the future of space travel. Forget spending six months or more holed up in a rocket on the way to Mars, a round trip on the hyperdrive could take as little as 5 hours. All our worries about astronauts' muscles wasting away or their DNA being irreparably damaged by cosmic radiation would disappear overnight. What's more the device would put travel to the stars within reach for the first time. But can the hyperdrive really get off the ground?
The answer to that question hinges on the work of a little-known German physicist. Burkhard Heim began to explore the hyperdrive propulsion concept in the 1950s as a spin-off from his attempts to heal the biggest divide in physics: the rift between quantum mechanics and Einstein's general theory of relativity.
Quantum theory describes the realm of the very small - atoms, electrons and elementary particles - while general relativity deals with gravity. The two theories are immensely successful in their separate spheres. The clash arises when it comes to describing the basic structure of space. In general relativity, space-time is an active, malleable fabric. It has four dimensions - three of space and one of time - that deform when masses are placed in them. In Einstein's formulation, the force of gravity is a result of the deformation of these dimensions. Quantum theory, on the other hand, demands that space is a fixed and passive stage, something simply there for particles to exist on. It also suggests that space itself must somehow be made up of discrete, quantum elements.
In the early 1950s, Heim began to rewrite the equations of general relativity in a quantum framework. He drew on Einstein's idea that the gravitational force emerges from the dimensions of space and time, but suggested that all fundamental forces, including electromagnetism, might emerge from a new, different set of dimensions. Originally he had four extra dimensions, but he discarded two of them believing that they did not produce any forces, and settled for adding a new two-dimensional "sub-space" onto Einstein's four-dimensional space-time.
In Heim's six-dimensional world, the forces of gravity and electromagnetism are coupled together. Even in our familiar four-dimensional world, we can see a link between the two forces through the behaviour of fundamental particles such as the electron. An electron has both mass and charge. When an electron falls under the pull of gravity its moving electric charge creates a magnetic field. And if you use an electromagnetic field to accelerate an electron you move the gravitational field associated with its mass. But in the four dimensions we know, you cannot change the strength of gravity simply by cranking up the electromagnetic field.
In Heim's view of space and time, this limitation disappears. He claimed it is possible to convert electromagnetic energy into gravitational and back again, and speculated that a rotating magnetic field could reduce the influence of gravity on a spacecraft enough for it to take off.
When he presented his idea in public in 1957, he became an instant celebrity. Wernher von Braun, the German engineer who at the time was leading the Saturn rocket programme that later launched astronauts to the moon, approached Heim about his work and asked whether the expensive Saturn rockets were worthwhile. And in a letter in 1964, the German relativity theorist Pascual Jordan, who had worked with the distinguished physicists Max Born and Werner Heisenberg and was a member of the Nobel committee, told Heim that his plan was so important "that its successful experimental treatment would without doubt make the researcher a candidate for the Nobel prize".
But all this attention only led Heim to retreat from the public eye. This was partly because of his severe multiple disabilities, caused by a lab accident when he was still in his teens. But Heim was also reluctant to disclose his theory without an experiment to prove it. He never learned English because he did not want his work to leave the country. As a result, very few people knew about his work and no one came up with the necessary research funding. In 1958 the aerospace company Bölkow did offer some money, but not enough to do the proposed experiment.
While Heim waited for more money to come in, the company's director, Ludwig Bölkow, encouraged him to develop his theory further. Heim took his advice, and one of the results was a theorem that led to a series of formulae for calculating the masses of the fundamental particles - something conventional theories have conspicuously failed to achieve. He outlined this work in 1977 in the Max Planck Institute's journal Zeitschrift für Naturforschung, his only peer-reviewed paper. In an abstruse way that few physicists even claim to understand, the formulae work out a particle's mass starting from physical characteristics, such as its charge and angular momentum.
Yet the theorem has proved surprisingly powerful. The standard model of physics, which is generally accepted as the best available theory of elementary particles, is incapable of predicting a particle's mass. Even the accepted means of estimating mass theoretically, known as lattice quantum chromodynamics, only gets to between 1 and 10 per cent of the experimental values.
Gravity reduction
But in 1982, when researchers at the German Electron Synchrotron (DESY) in Hamburg implemented Heim's mass theorem in a computer program, it predicted masses of fundamental particles that matched the measured values to within the accuracy of experimental error. If they are let down by anything, it is the precision to which we know the values of the fundamental constants. Two years after Heim's death in 2001, his long-term collaborator Illobrand von Ludwiger calculated the mass formula using a more accurate gravitational constant. "The masses came out even more precise," he says.
After publishing the mass formulae, Heim never really looked at hyperspace propulsion again. Instead, in response to requests for more information about the theory behind the mass predictions, he spent all his time detailing his ideas in three books published in German. It was only in 1980, when the first of his books came to the attention of a retired Austrian patent officer called Walter Dröscher, that the hyperspace propulsion idea came back to life. Dröscher looked again at Heim's ideas and produced an "extended" version, resurrecting the dimensions that Heim originally discarded. The result is "Heim-Dröscher space", a mathematical description of an eight-dimensional universe.
From this, Dröscher claims, you can derive the four forces known in physics: the gravitational and electromagnetic forces, and the strong and weak nuclear forces. But there's more to it than that. "If Heim's picture is to make sense," Dröscher says, "we are forced to postulate two more fundamental forces." These are, Dröscher claims, related to the familiar gravitational force: one is a repulsive anti-gravity similar to the dark energy that appears to be causing the universe's expansion to accelerate. And the other might be used to accelerate a spacecraft without any rocket fuel.
This force is a result of the interaction of Heim's fifth and sixth dimensions and the extra dimensions that Dröscher introduced. It produces pairs of "gravitophotons", particles that mediate the interconversion of electromagnetic and gravitational energy. Dröscher teamed up with Jochem Häuser, a physicist and professor of computer science at the University of Applied Sciences in Salzgitter, Germany, to turn the theoretical framework into a proposal for an experimental test. The paper they produced, "Guidelines for a space propulsion device based on Heim's quantum theory", is what won the AIAA's award last year.
Claims of the possibility of "gravity reduction" or "anti-gravity" induced by magnetic fields have been investigated by NASA before (New Scientist, 12 January 2002, p 24). But this one, Dröscher insists, is different. "Our theory is not about anti-gravity. It's about completely new fields with new properties," he says. And he and Häuser have suggested an experiment to prove it.
This will require a huge rotating ring placed above a superconducting coil to create an intense magnetic field. With a large enough current in the coil, and a large enough magnetic field, Dröscher claims the electromagnetic force can reduce the gravitational pull on the ring to the point where it floats free. Dröscher and Häuser say that to completely counter Earth's pull on a 150-tonne spacecraft a magnetic field of around 25 tesla would be needed. While that's 500,000 times the strength of Earth's magnetic field, pulsed magnets briefly reach field strengths up to 80 tesla. And Dröscher and Häuser go further. With a faster-spinning ring and an even stronger magnetic field, gravitophotons would interact with conventional gravity to produce a repulsive anti-gravity force, they suggest.
Dröscher is hazy about the details, but he suggests that a spacecraft fitted with a coil and ring could be propelled into a multidimensional hyperspace. Here the constants of nature could be different, and even the speed of light could be several times faster than we experience. If this happens, it would be possible to reach Mars in less than 3 hours and a star 11 light years away in only 80 days, Dröscher and Häuser say.
So is this all fanciful nonsense, or a revolution in the making? The majority of physicists have never heard of Heim theory, and most of those contacted by New Scientist said they couldn't make sense of Dröscher and Häuser's description of the theory behind their proposed experiment. Following Heim theory is hard work even without Dröscher's extension, says Markus Pössel, a theoretical physicist at the Max Planck Institute for Gravitational Physics in Potsdam, Germany. Several years ago, while an undergraduate at the University of Hamburg, he took a careful look at Heim theory. He says he finds it "largely incomprehensible", and difficult to tie in with today's physics. "What is needed is a step-by-step introduction, beginning at modern physical concepts," he says.
The general consensus seems to be that Dröscher and Häuser's theory is incomplete at best, and certainly extremely difficult to follow. And it has not passed any normal form of peer review, a fact that surprised the AIAA prize reviewers when they made their decision. "It seemed to be quite developed and ready for such publication," Mikellides told New Scientist.
At the moment, the main reason for taking the proposal seriously must be Heim theory's uncannily successful prediction of particle masses. Maybe, just maybe, Heim theory really does have something to contribute to modern physics. "As far as I understand it, Heim theory is ingenious," says Hans Theodor Auerbach, a theoretical physicist at the Swiss Federal Institute of Technology in Zurich who worked with Heim. "I think that physics will take this direction in the future."
It may be a long while before we find out if he's right. In its present design, Dröscher and Häuser's experiment requires a magnetic coil several metres in diameter capable of sustaining an enormous current density. Most engineers say that this is not feasible with existing materials and technology, but Roger Lenard, a space propulsion researcher at Sandia National Laboratories in New Mexico thinks it might just be possible. Sandia runs an X-ray generator known as the Z machine which "could probably generate the necessary field intensities and gradients".
For now, though, Lenard considers the theory too shaky to justify the use of the Z machine. "I would be very interested in getting Sandia interested if we could get a more perspicacious introduction to the mathematics behind the proposed experiment," he says. "Even if the results are negative, that, in my mind, is a successful experiment."
From issue 2533 of New Scientist magazine, 05 January 2006, page 24
Who was Burkhard Heim?
Burkhard Heim had a remarkable life. Born in 1925 in Potsdam, Germany, he decided at the age of 6 that he wanted to become a rocket scientist. He disguised his designs in code so that no one could discover his secret. And in the cellar of his parents' house, he experimented with high explosives. But this was to lead to disaster.
Towards the end of the second world war, he worked as an explosives developer, and an accident in 1944 in which a device exploded in his hands left him permanently disabled. He lost both his forearms, along with 90 per cent of his hearing and eyesight.
After the war, he attended university in Göttingen to study physics. The idea of propelling a spacecraft using quantum mechanics rather than rocket fuel led him to study general relativity and quantum mechanics. It took an enormous effort. From 1948, his father and wife replaced his senses, spending hours reading papers and transcribing his calculations onto paper. And he developed a photographic memory.
Supporters of Heim theory claim that it is a panacea for the troubles in modern physics. They say it unites quantum mechanics and general relativity, can predict the masses of the building blocks of matter from first principles, and can even explain the state of the universe 13.7 billion years ago.
Edited by Varvarin, 05 February 2006 - 03:43.
#13
Varvarin
-
- Members
- 929 posts
Posted 05 February 2006 - 03:50
Scientists moot gravity-busting hyperdrive
Darwin awards - The Heim-Dröscher Hyperdrive, Prospects for FTL Travel
Heim theory - wikipedia
Darwin awards - The Heim-Dröscher Hyperdrive, Prospects for FTL Travel
Heim theory - wikipedia
Edited by Varvarin, 05 February 2006 - 03:55.
#14
niko
-
- Banned
- 1,846 posts
Posted 05 February 2006 - 07:56
Svemirski brodovi koji se sami zaceljuju
George Putic
24/01/2006
Živa bića imaju neobičnu i korisnu osobinu da sama zaceljuju manje povrede. Neki naučnici su stoga postavili sebi logično pitanje: kako bi bilo kada bi to mogli i svemirski brodovi?
Spoljni omotač svemirskih letelica izložen je mnogim potencijalnim opasnostima. Kao prvo, temperatura u trenutku može da se promeni od plus nekoliko stotina do minus nekoliko stotina stepeni.
To može da izazove pojavu sitnih pukotina koje vremenom mogu da se prošire. Druga opasnost preti od mikrometeorita - sitnih zrna materije koja se kreću ogromnim brzinama od nekoliko kilometara u sekundi. Udar takvog zrna lako može da probije omotač svemirske letelice.
Pod pokroviteljstvom Evropske svemirske agencije ESA naučnici Univerziteta u Bristolu, u Britaniji, eksperimentišu sa omotačem za svemirske brodove koji bi mogao sam da se zaceljuje, slično ljudskoj koži.
U vlaknastu strukturu kompozitnog materijala za omotač letelica ubacili su odredjen procenat tankih, šupljih cevčica. Jedna vrsta tih cevčica spunjena je specijalnom sintetičkom masom, a druga hemijskim očvščivačem.
Kako su cevčice načinjene od stakla, pri pojavi i najmanje pukotine one pucaju i ispuštaju dve tešnosti koje brzo otvrdnjavaju i tako zalečuju povredu. Naučnici kažu da bi ovaj metod, kada bude razradjen, mogao znatno da produži vek svemirskih letelica, što bi automatski omogućilo planiranje letova daleko van sunčevog sistema.
................................................................................
....................................
Mobilni telefoni kojima se ne može ući u trag
Ernest Leong
23/01/2006
Mobilni telefoni kojima se ne može ući u trag - briga vlasti SAD
Zabrinute zbog njihove moguće primene u terorističke svrhe, američke vlasti istražuju nagli skok u popularnosti mobilnih telefona kojima se ne može ući u trag.
Mobilni telefoni postali su sastavni deo svakodnevnog života velikog broja ljudi. Međutim, zvaničnici ukazuju da telefoni bez ugovora mogu da imaju i mnogo mračniju primenu. Džek Klunan je ranije radio za FBI.
“Čovek može da uđe i kupi telefon za gotovinu. Ne koristi kreditnu karticu, može da uzme koliko minuta hoće, a vi nemate pojma ko ga je kupio.”
Vlasti ukazuju da telefone za jednokratnu upotrebu često koriste kriminalne grupe i teroristi. Kako zvaničnici ukazuju, takvi telefoni su upotrebljeni za aktiviranje bombi prilikom napada u madridu, 2004. Rodžer Entner je stručnjak za telekomunikacije.
“U Evropi sada ne možete da kupite telefon bez identifikacije.”
Nedavno je veliki broj mobilnih telefona za jednokratnu upotrebu kupljen u saveznim državama Kaliforniji i Teksasu, a federalne vlasti su se zainteresovale kada su ti aparati poslati na Bliski istok. Prema FBI-u, osobe koje su ih kupile “imale su veze sa terorističkim ćelijama” I uhapšene su. Takvi telefoni su pomenuti kao jedan od razloga koje je predsednik Džordž Buš naveo kao opravdanje za prisluškivanje u sklopu takozvanog Patriotskog zakona.
“Bezbednosti funkcioneri sada mogu da primenjuju takozvano lutajuće prisluškivanje, što će sprečiti teroriste da poruku doture svojim istomišljenicima.”
Postoji i mnogo jednostavnije objašnjenje – a to je da obični građani žele telefone za jednokratnu upotrebu kako bi umanjili šansu da država prati njihovo kretanje. Zvaničnici priznaju da je moguće da su te dve velike kupovine potpuno legitimne. Da će telefoni biti preprodati ili jednostavno podeljeni prijateljima i članovima porodice. Jednokratne telefone su koristili i bezbednosni funkcioneri, kada su delovali u neprijateljskom okruženju. FBI nastavlja istragu, a interesuje ih i nova, treća, velika kupovina o kojoj ne žele da govore.
................................................................................
........................................
George Putic
24/01/2006
Živa bića imaju neobičnu i korisnu osobinu da sama zaceljuju manje povrede. Neki naučnici su stoga postavili sebi logično pitanje: kako bi bilo kada bi to mogli i svemirski brodovi?
Spoljni omotač svemirskih letelica izložen je mnogim potencijalnim opasnostima. Kao prvo, temperatura u trenutku može da se promeni od plus nekoliko stotina do minus nekoliko stotina stepeni.
To može da izazove pojavu sitnih pukotina koje vremenom mogu da se prošire. Druga opasnost preti od mikrometeorita - sitnih zrna materije koja se kreću ogromnim brzinama od nekoliko kilometara u sekundi. Udar takvog zrna lako može da probije omotač svemirske letelice.
Pod pokroviteljstvom Evropske svemirske agencije ESA naučnici Univerziteta u Bristolu, u Britaniji, eksperimentišu sa omotačem za svemirske brodove koji bi mogao sam da se zaceljuje, slično ljudskoj koži.
U vlaknastu strukturu kompozitnog materijala za omotač letelica ubacili su odredjen procenat tankih, šupljih cevčica. Jedna vrsta tih cevčica spunjena je specijalnom sintetičkom masom, a druga hemijskim očvščivačem.
Kako su cevčice načinjene od stakla, pri pojavi i najmanje pukotine one pucaju i ispuštaju dve tešnosti koje brzo otvrdnjavaju i tako zalečuju povredu. Naučnici kažu da bi ovaj metod, kada bude razradjen, mogao znatno da produži vek svemirskih letelica, što bi automatski omogućilo planiranje letova daleko van sunčevog sistema.
................................................................................
....................................
Mobilni telefoni kojima se ne može ući u trag
Ernest Leong
23/01/2006
Mobilni telefoni kojima se ne može ući u trag - briga vlasti SAD
Zabrinute zbog njihove moguće primene u terorističke svrhe, američke vlasti istražuju nagli skok u popularnosti mobilnih telefona kojima se ne može ući u trag.
Mobilni telefoni postali su sastavni deo svakodnevnog života velikog broja ljudi. Međutim, zvaničnici ukazuju da telefoni bez ugovora mogu da imaju i mnogo mračniju primenu. Džek Klunan je ranije radio za FBI.
“Čovek može da uđe i kupi telefon za gotovinu. Ne koristi kreditnu karticu, može da uzme koliko minuta hoće, a vi nemate pojma ko ga je kupio.”
Vlasti ukazuju da telefone za jednokratnu upotrebu često koriste kriminalne grupe i teroristi. Kako zvaničnici ukazuju, takvi telefoni su upotrebljeni za aktiviranje bombi prilikom napada u madridu, 2004. Rodžer Entner je stručnjak za telekomunikacije.
“U Evropi sada ne možete da kupite telefon bez identifikacije.”
Nedavno je veliki broj mobilnih telefona za jednokratnu upotrebu kupljen u saveznim državama Kaliforniji i Teksasu, a federalne vlasti su se zainteresovale kada su ti aparati poslati na Bliski istok. Prema FBI-u, osobe koje su ih kupile “imale su veze sa terorističkim ćelijama” I uhapšene su. Takvi telefoni su pomenuti kao jedan od razloga koje je predsednik Džordž Buš naveo kao opravdanje za prisluškivanje u sklopu takozvanog Patriotskog zakona.
“Bezbednosti funkcioneri sada mogu da primenjuju takozvano lutajuće prisluškivanje, što će sprečiti teroriste da poruku doture svojim istomišljenicima.”
Postoji i mnogo jednostavnije objašnjenje – a to je da obični građani žele telefone za jednokratnu upotrebu kako bi umanjili šansu da država prati njihovo kretanje. Zvaničnici priznaju da je moguće da su te dve velike kupovine potpuno legitimne. Da će telefoni biti preprodati ili jednostavno podeljeni prijateljima i članovima porodice. Jednokratne telefone su koristili i bezbednosni funkcioneri, kada su delovali u neprijateljskom okruženju. FBI nastavlja istragu, a interesuje ih i nova, treća, velika kupovina o kojoj ne žele da govore.
................................................................................
........................................
#15
Varvarin
-
- Members
- 929 posts
Posted 07 February 2006 - 21:56
CEV
The Space Shuttle was sold by NASA to America in the early 1970's as a low-cost, reusable spaceship that would replace all existing boosters and manned spacecraft. The Apollo capsule and Saturn launch vehicles were scrapped. Production of all other expendable boosters would be discontinued once the Shuttle was 'fully operational'. The myth of its lower cost was maintained in the face of mounting evidence to the contrary until the shuttle Challenger exploded on the way to orbit in 1986. In the post-mortem that followed, it was discovered that the shuttle was actually more expensive and very much more operationally constraining in delivering satellites to orbit than the expendable boosters it was supposed to replace. So the American government abandoned use of the Shuttle for satellite launches and allowed production of expendable launch vehicles to resume.
But the Shuttle was now the only American manned spacecraft, so a new mission was found for it. It was claimed it was now safe after billions of dollars of post-Challenger fixes. It was also claimed that only its unique design would allow NASA to assemble a space station. The space station project stretched out, until it was taking decades. The shuttle was getting old, and America had no lifeboat - a manned re-entry vehicle - that it could use to rescue crews from the space station if the balky shuttle was unavailable. On the other hand, NASA saw development of any other manned spacecraft as a threat to the very existence of the Shuttle. Various suggested supplemental projects suggested in the 1980's and 1990's were decisively squelched. The X-38 lifting body was to be developed as a Crew Rescue Vehicle, and perhaps as a Shuttle alternative. But the initially simple skunk-works approach to the program was overwhelmed by NASA gold-plating, and it finally was quietly killed off 'due to cost over-runs'. The X-33 single-stage-to-orbit was NASA's true vision for a shuttle successor, but after spending a huge sum NASA decided SSTO was actually not attainable using existing technology, and canceled that. Given that NASA's lead-time for developing new spacecraft had gone from a few years in the 1960's to a few decades by the 1990's, NASA decided it would be prudent to start the long definition process for the Orbital Space Plane, a shuttle successor that would be launched by an expendable launch vehicle.
Then in 2003 the space shuttle Columbia was lost during re-entry. The final shuttle myth - that it was safer than alternatives - was demolished. Flights of the shuttle would have to end by 2010, it was decided, and therefore a successor ready for flight before then.
Meanwhile President Bush had been convinced by the NASA administrator O'Keefe to back yet another in-the-future grandiose manned space exploration program. The Orbital Space Plane was renamed the Crew Exploration Vehicle. Now the requirements for the spacecraft would be extended by requiring it to be the manned return vehicle not just from earth orbit, but from the moon and Mars. In the original 2003-2004 concept a CEV program would have been developed in three phases, to support NASA's then-planned three spirals of space exploration development:
* Spiral 1 systems would be available by 2014 at the latest. They would provide the hardware to replace the space shuttle in support of manned operations in low Earth orbit. NASA hoped this capability might be available as early as 2010, when the shuttle was schedule to be retired. Otherwise only the Russian Soyuz spacecraft would be available to support International Space Station operations between 2010 and the station's planned retirement in 2016. Spiral 1 systems would also allow renewed robotic exploration of the moon.
* Spiral 2 systems would allow a human landing on the moon, followed by extended duration manned lunar exploration and robotic exploration of Mars in the period 2015-2020.
* Spiral 3 systems would allow establishment of a near-permanent lunar base and continued robotic exploration of Mars. Lunar surface habitation and power systems would be developed, and the CEV would have to be capable of long-duration lunar-surface or lunar-orbit storage between crew rotations or expeditions.
.
.
.
.
The Crew Exploration Vehicle - and the rejected competitors - revealed!
The Space Shuttle was sold by NASA to America in the early 1970's as a low-cost, reusable spaceship that would replace all existing boosters and manned spacecraft. The Apollo capsule and Saturn launch vehicles were scrapped. Production of all other expendable boosters would be discontinued once the Shuttle was 'fully operational'. The myth of its lower cost was maintained in the face of mounting evidence to the contrary until the shuttle Challenger exploded on the way to orbit in 1986. In the post-mortem that followed, it was discovered that the shuttle was actually more expensive and very much more operationally constraining in delivering satellites to orbit than the expendable boosters it was supposed to replace. So the American government abandoned use of the Shuttle for satellite launches and allowed production of expendable launch vehicles to resume.
But the Shuttle was now the only American manned spacecraft, so a new mission was found for it. It was claimed it was now safe after billions of dollars of post-Challenger fixes. It was also claimed that only its unique design would allow NASA to assemble a space station. The space station project stretched out, until it was taking decades. The shuttle was getting old, and America had no lifeboat - a manned re-entry vehicle - that it could use to rescue crews from the space station if the balky shuttle was unavailable. On the other hand, NASA saw development of any other manned spacecraft as a threat to the very existence of the Shuttle. Various suggested supplemental projects suggested in the 1980's and 1990's were decisively squelched. The X-38 lifting body was to be developed as a Crew Rescue Vehicle, and perhaps as a Shuttle alternative. But the initially simple skunk-works approach to the program was overwhelmed by NASA gold-plating, and it finally was quietly killed off 'due to cost over-runs'. The X-33 single-stage-to-orbit was NASA's true vision for a shuttle successor, but after spending a huge sum NASA decided SSTO was actually not attainable using existing technology, and canceled that. Given that NASA's lead-time for developing new spacecraft had gone from a few years in the 1960's to a few decades by the 1990's, NASA decided it would be prudent to start the long definition process for the Orbital Space Plane, a shuttle successor that would be launched by an expendable launch vehicle.
Then in 2003 the space shuttle Columbia was lost during re-entry. The final shuttle myth - that it was safer than alternatives - was demolished. Flights of the shuttle would have to end by 2010, it was decided, and therefore a successor ready for flight before then.
Meanwhile President Bush had been convinced by the NASA administrator O'Keefe to back yet another in-the-future grandiose manned space exploration program. The Orbital Space Plane was renamed the Crew Exploration Vehicle. Now the requirements for the spacecraft would be extended by requiring it to be the manned return vehicle not just from earth orbit, but from the moon and Mars. In the original 2003-2004 concept a CEV program would have been developed in three phases, to support NASA's then-planned three spirals of space exploration development:
* Spiral 1 systems would be available by 2014 at the latest. They would provide the hardware to replace the space shuttle in support of manned operations in low Earth orbit. NASA hoped this capability might be available as early as 2010, when the shuttle was schedule to be retired. Otherwise only the Russian Soyuz spacecraft would be available to support International Space Station operations between 2010 and the station's planned retirement in 2016. Spiral 1 systems would also allow renewed robotic exploration of the moon.
* Spiral 2 systems would allow a human landing on the moon, followed by extended duration manned lunar exploration and robotic exploration of Mars in the period 2015-2020.
* Spiral 3 systems would allow establishment of a near-permanent lunar base and continued robotic exploration of Mars. Lunar surface habitation and power systems would be developed, and the CEV would have to be capable of long-duration lunar-surface or lunar-orbit storage between crew rotations or expeditions.
.
.
.
.
The Crew Exploration Vehicle - and the rejected competitors - revealed!
