Stereoskopija je slika koja prikazuje neki prostor u tri dimenzije, odnosno stvara iluziju dubine. Svaka se stereoskopija sastoji od dvije vrlo slične dvodimenzionalne slike i na neki način lijevo oko vidi jednu sliku, a desno drugu. Postupak je otkrio Sir Charles Wheatstone 1938. godine.
Svako oko prima dvodimenzionalnu sliku. Zbog razmaka među očima, slike se malo razlikuju, pa mozak može odrediti koji su predmeti bliže, a koji dalje, tako da se, kad gledamo koristeći oba oka, u mozgu stvara trodimenzionalna slika prostora koji gledamo. Naslikana, nacrtana ili fotografirana slika je dvodimenzionalna, i mi na njoj ne možemo vidjeti dubinu. Većinom razaznajemo udaljenost raznih predmeta koristeći iskustvo (relativna veličina objekata, prekrivanje jednog predmeta drugim, linearna perspektiva... (vidi perceptivne varke)), ali ne vidimo trodimenzionalnu sliku. Ona se može postići samo binokularnim gledanjem (postizanjem različitih slika na mrežnicama lijevog i desnog oka). Postoji više načina na koji se to može postići.
Isečak iz Vikipedije
Ovo polje me jako interesuje, i zato otvaram temu. Uglavnom ovde ćemo diskuturati oko stereoskopije a ja ću sporadično stavljati "prožvakanu" sliku leve i desne strane iz filmova koju prethodno obradim u editoru slika te animatoru te ponekad "sirove" slike. Većina vas se sa stereoskopijom susrela u bioskopu kada se prikazuje 3D film. Naočare spoje levu i desnu stranu pružajući gledaocu dubinu slike odnosno trodimenzionalni prikaz. "Sirova" stereoskopija se isto može gledati ali to povređuje očne mišiće i u opšte ne preporučujem ovo.
Primer (scena iz IDR, Žetelački brod iznad bombardovanog Pariza)
Obrađena slika koja sam pretvorio u animaciju
"Sirova" slika. Da bi je videli kao 3d, morate ukrstiti oči tako da vam se dve slike ukrštanjem spoje u sredinu (mnogi ovo ne mogu izveštati)
